ΝΙΚΟΣ-ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Η σπατάλη μιάς άσκοπης μέρας στα υψώματα
η περιπλάνηση χωρίς συντρόφους μέσα στα σύδεντρα
ο κόλπος, ο ήλιος ανάμεσα, όλα αφροσύνη.
Τα χρόνια με σπρώχνουν αθέλητα πάνω στη θάλασσα
βλέπω τον ουρανό ξεκάθαρο χωρίς προπετάσματα
τις παιδουπόλεις απάτητες, χωρίς πεζοδρόμια τη γη
Τί ελευθερία καθώς η φωνή μου ραντίζει
Από το βιβλίο: Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «Ο δύσκολος
θάνατος», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1985, σελ. 119.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου