ERNST JANDL
Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Θά ’χει περάσει κάμποσος καιρός
αφότου πρωτοδιάβασα για μοναξιά,
γιατί η μοναξιά εδώ και χρόνια
δεν μου είναι τόσο μακρινή
έτσι που μόνο απ’ το χαρτί
ν’ ακούω για δαύτη.
μέρα και νύχτα τώρα η μοναξιά
δεν σταματά να μου παίρνει τ’ αυτιά.
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης.
Από το αθηναϊκό περιοδικό «Πλανόδιον», τχ. 48, Ιούνιος 2010, σελ. 828.
Στη μεγαλειώδη απλότητα του ERNST JANDL, που λέει επί της ουσίας πολλά με λίγες λέξεις, παραθέτω ένα ποίημα ενός άλλου απλού ποιητή- ανθρώπου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ερμηνεία της μοναξιάς
Αναρωτιέται πώς μπόρεσε κ' έμεινε
τόσο μόνος στον κόσμο. Σηκώνεται έπειτα
κι ανοίγει ένα -ένα τα παράθυρα. (Βλέπει
προς όλα τα σημεία το σπίτι):
Σύννεφα
Σύννεφα
Σύννεφα -
Ίσως, λέει, να κατάλαβα τι θα ειπεί
μόνος. Σε μια γης που είναι όλη,
απ' τη μι' άκρη ως την άλλη της
λασπωμένη, εσύ να διστάζεις
να ενδώσεις.
Να μη θέλεις εσύ
να λερώσεις την Ύπαρξη.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Χαιρετώ σας!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Σε ευχαριστώ πολύ, Αγγελική. Χαιρετισμούς από τηνη Κέρκυρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή