ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΟ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

[ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΜΑΝΔΥΑ...]

  Κάτω απ’ το μανδύα ενός άλλου πηγαίνουμε, που προχωράει σιωπηλός, δίχως όνομα, ίσως γι’ αυτό και πιο αληθινός, κι όταν σηκώνουμε το κύπελλο, είναι κι εκείνο μες στο μυστικό και δεν ξεδιψάμε, γιατί η πρόνοια μάς θέλει βιαστικούς, ολομόναχους μες στην υπόσχεση, σαν τα χωράφια που πηγαίνουν σκεπασμένα το φθινόπωρο, και μόνον όποιος φεύγει ξαναβρήκε την πατρίδα, αφού κάθε μας λέξη εδώ μια πόρτα σφαλά ή ένα παράθυρο, κι αυτό που έρχεται σαν σκόνη ή σαν σφάλμα κάθεται πάνω στο τραπέζι.

  Όμως, τα βράδια, ο οποιοσδήποτε είναι ένα πρόσωπο προορισμένο.

Από την ποιητική συλλογή: «Σκοτεινή πράξη» (1974).

Από το βιβλίο: Τάσος Λειβαδίτης, «Ποίηση», τόμος δεύτερος, Κέδρος, Αθήνα 1987, σελ. 113.