ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
ΕΨΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
Φωνή και ούτι
Αμάν !
Βγήκε κι αυτή η ανάσα...
μνήμες την έπνιγαν
πείσματα τη σπρώχναν,
ουλές την ομορφαίναν.
Έρωτες πόνου,
κρυφοί σαν
την ελπίδα
άγριοι
όπως κάθε σαρκοφάγου,
που συνήθως
πεινά.
Αμάν !
Κι απ' εδώ και κάτω
δάκρυα βγαίνουν
Χασούρες
λάθη
γλύκα υγρή,
γι' αυτό
"κοίτα με
κι από τη μέση
και χάμω"
Τσιφτετέλι,
επιτάφιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου