ΣΥΡΡΙΖΑ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΠΟΥ ΛΑΙΜΑΡΓΑ ΠΑΤΟΥΣΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

Κρυστάλλινοι σπινθήρες στων βλεμμάτων την ορχήστρα
βεντάλιες φέγγους σπέρνουν στο χερσόκαμπο του σκότους·
οι ανέμες σαν λωλές σβουρίζουν πλέκοντας νυμφώνες
κι οι σβούρες λες στον άνεμο φυσούν χιαστί φωσάκια.
  Μιά γλώσσα φωνηέντων χύνει
  λαλιές σπαράγματα διανοίας
  διανοίγοντας μπαντονεόνεια
  περάσματα σε βουλεβάρτα
  με μίτους ρόδων αριάδνης.

Κι ευθύς εφάνη λάβα και κατακλυσμός διαττόντων
στον μέσα κόσμο της Σαββίνας Κάσερες υ Οτσόα
κι εσύριζε ένας σπάνιος κραδασμός του σολ ωμός και
σύρριζα στο λαβύρινθο που λαίμαργα πατούσα.
  Νερά και σπίθες και πιθάρια
  νοερά ανακατωθήκαν –
  τα κόκκινά της νύχια τώρα
  σταλιές ευδαίδαλες τα τρέφουν
  και μυκηθμοί του μινωταύρου.