ALEJANDRA PIZARNIK
ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ
Στην Κριστίνα Κάμπο
Είναι οι φωνές μου που τραγουδάνε
Για να μην τραγουδήσουν εκείνοι
οι φιμωμένοι γκρίζα την αυγή,
το ντύμα του πουλιού απελπισμένο στη βροχή.
Υπάρχει, στην αναμονή,
ένας δυνατός θόρυβος πασχαλιάς που τσακίζεται.
Και υπάρχει, σαν έρχεται η μέρα,
ένα σπάσιμο του ήλιου σε μικρούς μαύρους ήλιους.
Και τη νύχτα, πάντα,
μια φυλή από ακρωτηριασμένες λέξεις
αναζητεί άσυλο στο λαρύγγι μου
για να μην τραγουδήσουνε εκείνοι,
οι φριχτοί, οι κυρίαρχοι της σιωπής.
Μετάφραση: Αμαλία Ρούβαλη.
Από την ποιητική συλλογή «Τα έργα και οι νύχτες», 1965.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου