ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΜΗΛΟΥ
Το φρονιμώτερον απ’ όλα τα θηρία
(: το φίδι) επόπτευε τις θαμνωσιές του κήπου
και με κακία σφυράει στους δυό από μι’ ακακία.
Το τί συνέβη είναι γνωστό μας στο περίπου:
ορμή είχε ο μεν μονοετούς φρενήρους ίππου·
αγνή η άλλη εσύρθηκε σ’ αυτό που λεν λαγνεία.
Ακολουθεί θεότυφλη τον σαλτιμπάγκο
σε κάτι δρόμους με δενδρύλλια και, δοσμένη
στην έρπουσα ρητορική, μαζί του τάνγκο
εχόρεψε. Γυρνώντας είταν πεπεισμένη.
Και τ’ άλογο, με τη μιλιά του αμολυμένη,
της πρότεινε ένα μήλο λέγοντάς της Δ ά γ κ ω’ !
@ Ιωάννης Συντελής: Γειά σου, ανηψιέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά που δεν της είπε Γιάγκο
ΑπάντησηΔιαγραφή...Θα μπορούσε να της χάριζε κι ένα ζιβάγκο
ή να φώναζε τον Ματ από τον πάγκο
...καλά μη δαγκώνεις
ΚΑΤΑΝΟΩ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ--και μετα....και μετά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ σε σύντροφε και ποιητή.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: Καλά που δεν της είπε "Πρόσεχε το παλάγκο"... ή "Δε δαγκώνεις κανά μάνγκο"!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ιωάννης Συντελής: Καλημέρα, Γιάννη, από τη Ρόδο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ΑΝΩΝΥΜΟΣ: Και μετά ήρθε ο έρωτας... - που λέγανε παλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε ταξιδιωτικό χελιδόνι έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους εγκαρδείς χαιρετισμούς μου στον Κολοσσό!