ΓΥΜΝΩΣΗ

 

JORGE DEBRAVO

 

ΓΥΜΝΩΣΗ

 

Η νύχτα ακάθεκτη, ανυπόμονη, μαυροντυμένη

χωρίς να το πολυσκεφτεί τα πασουμάκια σού ‘χει βγάλει.

Και -για να νιώθεις άσπρη, κάτασπρη, και φωτισμένη-

στα γόνατά σου τα λευκά η γυμνότητα συμβάλλει.

 

Αμίλητη μετά, χωρίς στιγμή να περιμένει,

τη μπλούζα τη μακριά σού αφαίρεσε η νύχτα η μεγάλη,

και σού ‘σκισε τη φούστα που ‘ταν απορροφημένη

στις σκέψεις της σαν πράγμα βυθισμένο μες στη ζάλη.

 

Αρχίζεις τότε σκανταλκές με χάρη. Ξεγυμνώμεις

μεμιάς το στήθος σου με τρυφερόφητα ανεμώνης.

Και κάτι λες, που για έρωτα αόριστο έλεγε ή και αλύχτα,

 

στο ναι αμφιρρέποντας και στο όχι, σαν να προσβαλλόσουν –

αλλά λιγάκι μόνο. Και όσο πιο γυμνή γινόσουν

στη νύχτα μέσα, και του αιδοίου δου εξέντυσες τη νύχτα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.