ΕΞ ΕΦΕΣΟΥ ΓΑΡ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΕΞ ΕΦΕΣΟΥ ΓΑΡ

(Ευριπίδης, «Ίων», σττ. 94-105 και 148-149)

Προστρέχουν στο μαντείο το εν Δελφοίς με ζήλο

προσκυνητών ομάδες και στον Φοίβο τάζουν,

για νά ’χουν πυθικά μαντεύματα που βάζουν

σε τάξη τη ζωή τους. Μα αφού δεν είναι δήλο

απ’ την αρχή τί είναι στον θεό αρεστό και φίλο,

διπλά data, αντίθετα, εκεί τού αραδιάζουν,

διπλή να λάβουν μοίρα, κι εύφημες φωνάζουν

ευχές, καθώς γυναίκα σε ένοπλο ή ναυτίλο

που φεύγει, να ξαναγυρίσει σπίτι σώος.

Στης Κασταλίας τις μαλαματένιες δίνες

της δάφνης κελαρύζει η γλώσσα. Εσμός αθρόος

σημάτων πέμπεται παντού. Το λένε οι κρήνες

στον γάργαρο Ευριπίδη: ο βασιλιάς, που μένει

εκεί, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.