ΠΑΓΙΑ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΜΙΑΝΟΣ

ΠΑΓΙΑ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

Παραισθησιόπληκτες συνήθειες
συνομολογούν στο τέλος μιας μουδιασμένης μέρας
τα ψευδή τους οράματα
Aντικρινός τοίχος της ενόρασής μου η αυταπάτη

Ζώντας σε μια υποφωτισμένη έρημο
στο άνευρο φως του είναι
βυθισμένος στην αδράνεια
μιας κούφιας νύχτας τού υπάρχειν
το αιωρούμενο σώμα μου αναπαύεται
στην αμήχανη υποστήριξη της όασης
ενός καναπέ στο χρώμα της άμμου

Aνολοκλήρωτη ψευδαίσθηση αλήστου μνήμης
αναμνήσεων

Αύριο στην ίδια καθημερινή ρουτίνα
η κάμηλος ζωή μου θα διανύσει διψή
σαν δεύτερη φύση
και θα μετουσιωθεί την υποχρέωσή της
να διασχίσει τη μονοδιάστατη διαδρομή
σε ανυπαρξία όασης και παραισθήσεων

Και το καλοκαιρινό όνειρο, κακοκαιρία ζωής

Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Κομιανός, «Έκθετοι μονόλογοι», Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2018, σ. 13.