PoE.TA.
ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΛΟΓΙΟΥ
Θε να σηκώσω, Μούσα μου,
μια πολυκατοικία.
Να είναι πολυώροφη,
φτιαγμένη από βιβλία.
Θα πάρ’ όλα τα σύνεργα,
μπετά, σίδερα, τζάκια.
Τα λόγια μου θα μοιάζουν με
κουζίνες και πλακάκια.
Θά ’ν’ όμορφα και έμπειρα,
και τοποθετημένα
με τέχνη και μαστορική,
απλόχερα στρωμένα.
Κι όταν τη φτάσω εκεί ψηλά
στα σύννεφα, χορτάτη
θαρρώ πως η γραφίδα μου
θα βλέπει απ’ το κατάρτι,
καθώς θα τήνε χαιρετά,
να πάει με μεράκι
κι άλλα αγάλματα ή γιαπιά
να στήσει, ωραία σκηνικά
σε κάμπους και ψηλά βουνά
να ζωγραφίσει, να της πουν
του κόσμου οι προφήτες
όσα προλάβουν πιο πολλά
του μολυβιού οι μύτες.
Άνοιξη 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου