ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΑΝΕΦΙΚΤΗ ΣΤΑΣΗ
Να μείνεις κάπου, να σταθείς· να ρίξεις το παλιό πανωφόρι
πάνω στα γόνατά σου· να κρατήσεις στο χέρι τη χτένα
χωρίς να χτενιστείς – έτσι κοιτάζοντας στο τζάμι
ν’ αναβοσβήνει η πέτρα του δαχτυλιδιού σου, εκείνη
που άναβε εδώ και χρόνια με μικρές, θλιμμένες πυρκαγιές
τόσο όμορφα, ανόητα ποιήματα, χωρίς τίτλους και στίξη,
που, ανύποπτα όλα, υπονοούσαν την ελευθερία.
Από την ποιητική συλλογή «Διάδρομος και σκάλα» (1970).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989,
σελ. 243.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου