ΠΡΟΘΥΜΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ ΣΕ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΟΣΙΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ

Αρνούμαι –λέει– να υποκύψω στο αναπόφευκτο. Δες, σχεδιάζω,

πάνω σε τούτα τ’ αθεράπευτα χαρτιά, πλοιάρια, γλάρους,

μεγάλες μαργαρίτες, ταύρους σε στύση, ολόγυμνα κορίτσια·

ακόμη χρησιμοποιώ το χρυσό και το κόκκινο

ιδίως εκεί που περισσότερο λείπει. Τα μεσημέρια

δεν παραλείπω ν’ ακούω τα τζιτζίκια, και τις νύχτες

ν’ ακούω τα τριζόνια και να τα παρομοιάζω

με πρόθυμα αποσιωπητικά σε μυστικά συμπόσια

με ωραίους οινοχόους κι αυλητρίδες. Όσο για την κουκουβάγια,

δεν δυσκολεύομαι να παραφράζω τις θρηνητικές κραυγές της

σε γενικά αποφθέγματα σοφίας – όπως έκαναν άλλωστε κι οι

    πρόγονοί μας.

Έτσι, λοιπόν, παμπόνηρος σοφός, έτσι προνομιούχος

(συμμέτοχος πια της σιωπής και συνένοχος) μπορώ, και

    τώρα ακόμη,

Για λίγην ώρα ν’ αποκοιμηθώ μ’ ανοιχτά μάτια.

           Καρλόβασι, 22.VIII.87

Από την ποιητική συλλογή «Το γυμνό δέντρο» (1987).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα, Κέδρος, Αθήνα 1991, σελ 129-130.