ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΒΟΥΡΗΣ
ΕΒΡΕΧΕ ΟΛΟ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Έβρεχε όλο κείνο το διάστημα·
βροχερά δελτία καιρού
έμοιαζαν σα μυκτηρισμοί
κι όταν δίχως ειρωνεία βεβαιώναν
πως θάχαμε έπειτ’ από λίγο αιθρία
ή πως θα λιγόστευε η βροχή τουλάχιστον.
Οι φίλοι μας βροχεροί
βουλιάζαν νοτισμένοι στη σιωπή
ή σαν αποφασίζαν να μιλήσουν
ψιχάλιζε στα λόγια τους ατέλειωτα.
Ψιχάλιζε
πίσω απ’ τα πικρά χαμόγελά τους
όταν χαμογελούσαν
μόνο για να ξεχάσουνε κατά το δυνατόν
μόνο για να ξεχάσουμε για λίγο
πως έβρεχε
πως έβρεχε χωρίς να σταματά όλο κείνο το διάστημα.
Από το βιβλίο: Σταύρος Βαβούρης, «Ποιήματα», Ερμής, Αθήνα
1977, σελ. 158.
να βρεχει ευχές για το φίλο μου το γιώργο: ευχές χοντρές και βαριές, που δεν μετακινούνται εύκολα, στέκουν ακίνητες και συντονίζουν με τα όνειρα και τα οράματα την πραγματικότητα. ευχές που δίνουν υγεία και μαγεία. και ευτυχία! χρόνια πολλά ολυμπιακέ φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ -: Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή