ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ANDANTE ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
ΤΟΥ Γ.Σ. ΚΑΙ ΤΟΥ Γ.Κ.
Δίπλα στὴν ἄμμο τὴν ξανθὴ ἄνοιξε μιὰ λίμνη
τὸ σπήλαιο τῶν νερῶν ποὺ ἐντός της ἐκκρεμοῦσε·
τῆς πέτρας τ᾽ ἄνθη ἐστάζανε ὅ,τι ἐπιθυμοῦσε
γνώση ἔρρυθμη νὰ γίνει, νὰ τὴ ντύσουν ὕμνοι
καὶ νὰ ἐκραγεῖ ὡσὰν κραυγὴ ἢ καὶ ὡσὰν μετάξι.
Σὰν ἔφτασαν οἱ σκύμνοι, τὰ ἥμερα λιοντάρια,
στὸ χεῖλος τῶν ὀπάλινων γκρεμῶν, κηπάρια
ἀνάρια βρῆκαν νὰ μοσχοβολοῦν μὲ τάξη
ἐπάνω ἀπ᾽ τῆς ἀβύσσου τὶς ἀσπάσιες σφαῖρες.
Οἱ σταλακτίτες σταλαγμίτες τότε γίναν
καὶ τὰ νερὰ ταράχτηκαν βαθιά, κι ἐκίνααν
ν᾽ ἀρθρώσουν ἀσπασμοὺς ἀγάπης. Ἦσαν μέρες
τῆς θέσης μὲ ρηματικὲς θεμελιώσεις
στοῦ λόγου τὸ στερέωμα καὶ μὲ διανθίσεις
χρωματικὲς τῶν νοημάτων τους. Κι ἐπίσης
τῶν μίσχων ἡ χαρὰ ἐκφερόμενη διὰ ζώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου