ΧΑΜΕΝΟΣ ΜΕΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ — ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΚΟΨΑ ΚΛΑΔΑΚΙ

 

PABLO NERUDA

 

ΧΑΜΕΝΟΣ ΜΕΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ — ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΚΟΨΑ ΚΛΑΔΑΚΙ

 

Χαμένος μὲς στὰ δάση — σκοτεινὸ ἔκοψα κλαδάκι·

διψοῦσα, καὶ στὰ χείλη μου ὕψωσα τὸ θρόισμά του·

μπορεῖ ἡ φωνὴ καὶ νά ᾽ταν τῆς βροχούλας ποὺ θρηνοῦσε,

μπορεῖ σπασμένη μιὰ καμπάνα, ἢ καὶ καρδιὰ κομμένη.

 

Πολὺ μακριὰ ἦταν κάποιο πράγμα, κι ἔτσι μοῦ φαινόταν

πολὺ καλὰ κρυμμένο, σκεπασμένο ἀπὸ τὸ χῶμα, ἢ

κραυγὴ ποὺ κάτι ἀπέραντα φθινόπωρα ἐκουφάναν

μὲ τὸ μισάνοιχτο, τὸ ὑγρὸ τῶν φύλλων τους σκοτάδι.

 

Ὅμως ἐκεῖ, μέσ᾽ ἀπ᾽ τοῦ δάσους τ᾽ ὄνειρο ξυπνώντας

στὸ στόμα μου ἐτραγούδησε τῆς φουντουκιᾶς ἡ κλάρα,

καὶ ἀναρριχήθηκε στὴ λογική μου ἡ πλάνα ὀσμή της

 

ὡσὰν στὰ ξαφνικὰ νὰ ψάχναν νὰ μὲ βροῦν οἱ ρίζες

ποὺ παρατήσει εἶχα, τὸ χῶμα ποὺ παιδὶ εἶχα χάσει

καὶ ἀρώματα διαβατικὰ βαθιά μου μὲ λαβῶσαν.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.