ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΤΟΠΙΟ
ΣΕ ΣΟΝΕΤΟ, 2
Στῆς κάμαρας τὰ ἐρέβη πλημμυρίζει
ὁ νοῦς μὲ εἰκόνες λάμψεων, καὶ πέφτει
βροχὴ ἀσπασμῶν. Κατακλυσμὸς ποὺ ἐγεύτη
ταξίδια κιβωτῶν ἐκεῖ ἀρμενίζει·
ρευστὴ ἡ ἁπαλὴ σελήνη σιγοστάζει
ἀπ᾽ ἔξω τὸ χρυσό της εἶναι, καὶ εἶναι
σὰν νὰ σοῦ λέει: «Ἀπ᾽ τὸ ποτό μου πίνε
ποὺ ὁρμὲς καὶ φαντασία ξεδιψάει».
Ματόκλαδα καὶ σώψυχα γερμένα
σὲ ὀνείρων παρυφὲς εἶναι argumentum
ἀγάπης, καὶ τονίζουν τὸ momentum
ποὺ κυβερνᾶ τῶν στίχων τὰ γραμμένα
στὸ κράτος τῆς νυχτὸς μὲ φῶς καὶ λύρα
καὶ μὲ ὅσα ἐμπέδωσε τοῦ κόσμου ἡ πείρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου