ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ

 

Χαμὸς στὸν κόσμο γίνεται, καὶ μαῦρες μέρες

ζοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἐσένα, στὰ ποιήματά σου

δὲν βρίσκει ἀράδα τὸ Κακό. Στὰ συγκαλά σου

εἶσαι, ἄραγε; Δὲν βλέπεις γύρω σου φοβέρες;

 

Αὐτὰ ἕνας φίλος μοῦ ᾽πε — καὶ πὼς στοὺς αἰθέρες

πετάω πρόσθεσε. Τοῦ ἀπάντησα: Φαντάσου,

καλέ μου φίλε, μὴν τὰ λόγια τὰ δικά σου

μοῦ δίνουν δίκιο. Στὶς ἱστορικὲς τὶς σφαῖρες

 

κανόνας εἶναι τὸ Κακό, καὶ ἡ δυστυχία

ποτὲ δὲν λείπει· οὔτε ἡ ἐκμετάλλευση καὶ ὁ πόνος.

Δὲν εἶναι ἐξαίρεση ἡ καταστροφή, ἡ ἀδικία —

 

συμβαίνουν πάντα, αἰώνια ὑπάρχουν καὶ ἐπιμόνως.

Ἀντίστιξη ἐξαιρετικὴ ἀπαιτοῦν, αἰτία

Καλοῦ νὰν τὶς πραΰνει: πὼς θὰ ὑπάρχει ὁ γόνος

 

ὁ ἀπὸ καταβολῶν τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Εἰδάλλως

τὸ Φῶς ποιός θὰν τὸ πεῖ,... τὸν Ἔρωτα,... τὸ Κάλλος;