ΑΛΩΝΙ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΣΙΟΣ


ΑΛΩΝΙ

Χορτάριασες, παντέρημο αλώνι.
Και πώς να πάμε τώρα οι δυο μας πίσω
στον χρόνο; Και πολλά να σε ρωτήσω
είχα. Κανένας πια δεν σου σιμώνει;

Μ' αντάλλαγμα ψωμί έπινες ιδρώτα.
Μα μήπως τούτοι εδώ οι κύκλω λίθοι
χάριζαν κι άλλα στα πλατιά τα στήθη
που ακολουθούσαν του ζυγού τη ρότα;

Και πού κανείς τα μάτια πια να γύρει,
να δει με σάρκα ανθρώπους και με αίμα
που το κουπί θα λέγαν λιχνιστήρι;

Και, πάνω απ' όλα, πες μου αν είναι ψέμα
πως πάνω κι από κόπων χωνευτήρι
ήσουν εσύ της μάνας Γης το στέμμα.