ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΟΝΕΙΡΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ
Κρυστάλλινη αθωότητα η βραδιά
ενός τέτοιου φθινόπωρου
φεγγάρι ολόγιομο πάνω μας
τα δέντρα: κυπαρίσσι, πεύκος, ελιά
σ’ αυτό το χερσαίο κομμάτι που βρέχεται
απ’ του πελάγου τα ρίγη.
Δίπλα μου συ
βράδι, σελήνη και πέλαγος
στην ποδιά σου πέφτουν.
Κλείνω τα μάτια και χαίρομαι
η φωνή της Αμφιτρίτης μακριά
εγγίζω το έκθετο στήθος σου:
όνειρο ανάγλυφο του κόσμου.
Από το βιβλίο: Ζήσης Οικονόμου, «Αιθρία σιγή», Εκδόσεις Κέδρος,
Αθήνα 1976, σελ. 39.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου