ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ

Σαν τα φυλλώματα των δέντρων

είναι τα μαλλιά

που τα αναμαλλιάζει ο αέρας

–στο καφενείο που πίνω τον πικρό καφέ μου–

μαλλιά μαύρα μακριά που άσπρισαν

και χάθηκαν και πάνε

μαύρα μαλλιά

στις ξενιτιές

που χάθηκαν κι αυτά

στην υγρασία στο πηχτό σκοτάδι

κοιτάζω στον καθρέφτη

τα γένια μου είναι γκρίζα

‘όμως τα μαλλιά μου

είναι μακριά

και είναι μαύρα.

Από την ποιητική συλλογή: «Εκτοπλάσματα» (1986).

Από το βιβλίο: Μίλτος Σαχτούρης, «Ποιήματα (1980-1998)», Κέδρος Αθήνα 2001, σελ. 40.