JUAN GELMAN
ΑΚΟΥ, ΤΙ ΔÍΨΑ
Με τις κουβέντες του έρωτα
ταιριάζουνε σπασμένες ουσίες, τοπία
που ’χουν ξεχάσει ότι υπάρχουν. Το σώμα
δεν δέχεται το ανώτερο φως,
κι όσες έχει φωνές είναι δάνειες από
όψεις που εγκαταλείπει
η ισορροπία και ενός ζυγού ακριβείας ακόμα.
Τί κάνουν ακριβώς τί φτιάχνουν αυτά τα ζιζάνια
στον δρόμο τον σκληρό, τον κακοτράχαλο;
Ο άνεργος πεθαίνει
σε ό,τι λέει, είτε γεννήθηκε
είτε δεν γεννήθηκε, χαρτιά πιστοποιητικά
που δεν περιμένουν τίποτ’ άλλο.
Πρέπει να σφραγίσουμε το ταξίδι
του κόσμου σ’ ένα έθνος
με τις πόρτες κλεισμένες για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου