ΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΚΟΦΤΑ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ

[ΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΚΟΦΤΑ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ]

Λόγια περίεργα κοφτά μετρημένα
αντηχούν στο δωμάτιο σαν μικρή σπουδή
πιάνου
σ’ επαρχιακό απόγευμα
ο νους μου πάει έτσι τυχαία
στην Ξάνθη ή στην Κομοτηνή
πόλεις που ούτε καν τις ξέρω
μα που μπορώ να φανταστώ τη θλίψη τους

κι αναρωτιέμαι πάλι
τί γράφουν πίσω τα πακέτα τα τσιγάρα
να μπορούσα να μάζευα αυτή την αλληλογραφία
που ποτέ δε φτάνει πουθενά δε διαβάζεται από άλλους
λογαριασμοί της ημέρας έξοδα ναύλα
αριθμοί τηλεφώνων πρόχειροι
δύσκολα ονόματα από συστάσεις
όλο το πικρό νταραβέρι λακωνικό κυνικό
με πόση διάθεση θα το αποκρυπτογραφούσα
θα το ταξινομούσα
να μην πω θα το αποστήθιζα

αργός βηματισμός κάτω απ’ τα κάδρα στο λίγο φως

φωνές ανεπαίσθητες

η κίνηση του δρόμου μόλις που φτάνει ώς εδώ

φευγαλέες φυσιογνωμίες περνούν και χάνονται

και οι σκέψεις όπως όπως

με το βλέμμα στο μωσαϊκό

τώρα θέλω ένα τέλος γυρεύω ένα τέλος

με λέξεις ίσως

ίσως όχι

Από το βιβλίο: Γιάννης Ευσταθιάδης, «Ποιήματα 1975-1998», ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2004, σελ. 25.