Σ’ ΕΣΕΝΑ ΕΜΕΝΑ ΒΛΕΠΩ...

MICHELANGELO BUONARROTI (1475-1564)

Σ’ ΕΣΕΝΑ ΕΜΕΝΑ ΒΛΕΠΩ...

Σ’ εσένα εμένα βλέπω· και φωνάζω από μακριά οιστρη-

λατούμενος στον ουρανό, μιας κι ήρθα από ’κει πάνω

Κι αφού το κάλλος σου με δόλωσε, σ’ εσένα φτάνω

ψηλά, σαν ψάρι κι εγώ που πήγε να πιαστεί στ’ αγκίστρι.

Αν μια καρδιά κοπεί στα δυό, θα δείχνει δεν θα δείχνει

πως ζεί· μα εσέ σ’ το δείξαν και τα δυό της τα κομμάτια.

Το ξέρεις: ό,τι λίγο μένει νά ’μαι δεν το ορίζω.

Δυό πράγματα αν ζητά η ψυχή, του πρώτου ψάχνει τα ίχνη·

να ζήσω αν θέλω, πρέπει ν’ αγαπώ τα δυό σου μάτια –

τι εγώ είμαι ξύλο απλό, ενώ εσύ ’σαι ξύλο και πυρ αείζωο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

********************

DI TE ME VEGGO E DI LONTAN MI CHIAMO

Di te me veggo e di lontan mi chiamo
per appressarm’al ciel dond’io derivo,
e per le spezie all’esca a te arrivo,
come pesce per fil tirato all’amo.

E perc’un cor fra dua fa picciol segno
di vita, a te s’è dato ambo le parti;
ond’io resto, tu ’l sai, quant’io son, poco.
E perc’un’alma infra duo va ’l più degno,
m’è forza, s’i’ voglio esser, sempre amarti;
ch’i’ son sol legno, e tu se’ legno e foco.