UMBERTO SABA
ΣΑΝ ΣΕ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΑΕΙ
Σαν σε σκεφτώ και η σκέψη σου με ακολουθάει
στο σκοτάδι, όπου καμμιά φορά από τους τρόμους
καταφεύγω της ημέρας, με πόση γλυκύτητα
ακίνητον με συγκρατεί – σαν άγαλμα!
Μετά σαλεύω και τη ζωή μου ξαναπαίρνω.
Όλα μού είναι τελείως μακρινά, η νιότη,
η δόξα: με απωθούν πολύ οι μέριμνες των άλλων.
Μα εκείνη... η σκέψη εκείνη ότι ζεις
μόνη με παρηγορεί για όλα. Ω τρυφερότητα
απέραντη, σχεδόν δυσανθρώπινη!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
****************************
QUANTO IL
PENSIERO DI TE MI ACCOMPAGNA
Quando il
pensiero di te mi accompagna
nel buio, dove a volte dagli orrori
mi rifugio del giorno, per dolcezza
immobile mi tiene come statua.
Poi mi levo, riprendo la mia vita.
Tutto è lontano da me, giovinezza,
gloria; altra cura dagli altri mi strana.
Ma quel pensiero di te, che tu vivi,
mi consola di tutto. Oh tenerezza
immensa quasi disumana!
nel buio, dove a volte dagli orrori
mi rifugio del giorno, per dolcezza
immobile mi tiene come statua.
Poi mi levo, riprendo la mia vita.
Tutto è lontano da me, giovinezza,
gloria; altra cura dagli altri mi strana.
Ma quel pensiero di te, che tu vivi,
mi consola di tutto. Oh tenerezza
immensa quasi disumana!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου