ΚΛΕΩΝ ΠΑΡΑΣΧΟΣ (1894-1964)
ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Δε θέλω τίποτε άλλο απόψε, τίποτε άλλο.
Μόνον αυτό το αργό το βράδιασμα κάτω απ' τα δέντρα,
το ήρεμο μόνο αυτό, τόσον μακάριο σάλεμά των,
μόνο το πέρασμ' αλαφρό πάνω στην όψη μου του αέρα.
Να σκοτεινιάζει αργά, μακριά απ' το δρόμο,
φωνές χαρούμενες των κοριστιών να φτάνουν,
κι όλα έτσι ν' αλαργεύουν και να γίνουνται όλα
θαμπό τραγούδι μες στους βραδινούς ίσκιους που σβήνει.
Δε θέλω τίποτε άλλο απόψε, τίποτε άλλο.
Μόνο ν' ακούω θέλω το θρόισμα που σέρνεις,
την πνοή σου μέσ' από τα δέντρα, καλοκαίρι,
που αύριο θα φύγεις, που έχεις κιόλα φύγει.
Το ποίημα μάς το έστειλε η κ. Λεονόρ Βαρέλα.
Με τη μετάφραση (την έννοια) έχω χείριστη σχέση. Το όνομα, όμως, του Κλέωνος Παράσχου, μια μετάφραση του Βωδελαίρου φέρνει στο μυαλό μου. Μια μετάφραση που θαύμαξα αυθόρμητα και βαθιά, χωρίς κανένα κόπο. Παραθέτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν για πάντα κοιμηθείς, ωραία σκοταδερή μου,
Σ' ενός μελανομάρμαρου μνημείου την ερημιά
Όταν ο μόνος πύργος σου κι η μόνη σου παστάδα
Θα 'ν' ένας άφεγγος, υγρός λάκκος στη γη βαθιά.
Όταν τα στήθη θα πλακώσ' η πέτρα τ' απαλά σου,
Και τα λαγόνια που μ' οκνό κινείς ρυθμό,
Όταν θα σβήσει κι ο παλμός κι ο πόθος στην καρδιά σου,
Και το κοσμοπερπάτημά σου θα πάψει το τρελό
Το μνήμα, που τ' ατέλειωτο θα ξέρει τ' όνειρό μου,
(Γιατί το μνήμα πάντοτε θα νιώθει τον ποιητή)
Τις νύχτες, ύπνος, τις μακρές, ποτέ που δε ζυγώνει
Θε να σου ειπεί: "Ω εταίρ' αστόχαστη, τι τάχα έχεις κερδίσει
Όπου δε γνώρισες αυτό που οι πεθαμένοι κλαιν;"
-Κι όμοιο με τύψη θα σου φάει τις σάρκες το σκουλήκι.
CHARLES BAUDELAIRE
ΕΙΚΟΣΙΟΧΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΛΕΩΝ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ (1999)
ΣΕΛΙΣ:65
@ churchwarden: κατ' εξοχήν μεταφραστής (και καλός!) υπήρξε ο Κλεων Παράσχος.
ΑπάντησηΔιαγραφή