ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ

ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ

ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ

Και ποιος θ' άντεχε –μου λες; –
σ' αυτή την κρύα κάμαρα, σ' αυτά τα κρύα σεντόνια
να ξεπαγιάζει άυπνος και να κεντά –
όπως εμείς, αγρούς στα μαξιλάρια
–από αυτούς που τρέχουν τα παιδιά
κι απ' το κυνηγητό του λαχανιάζουν–
μήπως και αποκάμουμε, μήπως μας πάρει ο ύπνος
και λυτρωμένοι το πρωί ξυπνήσουμε
μ' ένα στεφάνι αγιάζι στα μαλλιά.

Από το βιβλίο: Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, «Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004.