ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΕΡΩΔΙΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΕΡΩΔΙΟΥΣ

Το πορφυρό σου ρω ματώνει πιότερο απ’ τα δόντια

που σου φυλάν το στόμα με ασπασμούς εξοπλισμένους,

παρά από τις πληγές που σου δωρίζουνε τα ακόντια

του ιμέρου παραφόρως. Είναι ρω και δόρυ μένους:

δαμάσκηνα το τρέφουν, το συντηρούν κορώνες

(: πουλιά· όχι στέμματα!) με τονισμούς συγκερασμένους

οριακώς στα μόρια μεν, πλην με άτρεπτους κανόνες

και προφοράς και τακτικής, μα και παιγνιοχάρτων

στο σύνολο της αλφαβήτου. Τους συνδαιτυμόνες

στα δείπνα των ηχητικών ροπών και των διασπάρτων

νεφελωμάτων τους χορταίνεις με λαντώ και μύθους.

But here I am to speak what I do know (Σαίξπηρ). Πάρ’ τον

τον στίχο δίχως ρω και πές τον πορφυρό, με λίθους

αιμάτινους στα ρείθρα σου και κάν’ τον σαν τον άρτον

ημών τον επιούσιον σε μέλιτος ληκύθους.