ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 

ALDO PELLEGRINI

 

ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 

Όταν ανοίγεις τα μάτια

σε περιμένει η μεγάλη μέρα της κούρασης

και μαζί με την κούραση η αποπλάνηση των θαυμάτων εκεί

το φως των λιονταριών μπροστά στα στόματα που απειλούν ότι θα εκφωνήσουν άχρηστα λόγια

 

Κάνουν δυο βήματα πίσω

τα πουλιά χτίζουν φωλιές στις πληγές

ω ύλη του πόνου ταξινομημένη σε μικρά φορητά κουτιά

που κουβαλιούνται εδώ κι εκεί

με χαμόγελα και κάτι προσποιητούς αγέρες

οι νυχτόβιοι τρυπούν τα κλουβιά και χώνονται μέσα

φλογερά προφέροντας λόγια

 

Όταν ανοίγεις τα μάτια

τα έκθαμβα πλήθη καταφθάνουν για να παραστούν στον διωγμό

αυτοί που φεύγουν και αυτοί που μπαίνουν, ο περιπλανώμενος Εβραίος και ο εκθρονισμένος αυτοκράτορας και η πανέμορφη Μαγδαληνή

με την ταπεινή λιχουδιά της ενοχής, με την ερωτική της θλίψη και το σπασμένο ελεφαντόδοντο

τρέχουν ξωπίσω από τα χαμογελαστά αγάλματα, τα εν κινήσει πράγματα αποκρυπτογραφούν την ειλικρίνειά τους

 

Όταν ανοίγεις τα μάτια

το πράσινο προελαύνει, ο ανυπόμονος ταξιδιώτης εγκαταλείπει την υπνοβατούσα σύντροφό του

ο άνεμος φανερώνει την προσδοκώμενη όψη του και ένα χέρι συνταρασσόμενο

διαυγάζει του καπνού τη μανία

 

Όταν ανοίγεις τα μάτια

μια ατμόσφαιρα με στέμμα πυρκαγιάς

μια παρηγορητική κραυγή ολικής καταστροφής

και οι παλιοί σύντροφοι χωρίζουν, ο χρόνος στους τροχούς ανθίζει –

μα δεν έχουν κρατήσει καιρό πολύ  όλα τούτα;

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.