SALVATORE QUASIMODO
ΔΩΣ᾽ ΜΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ
ΜΟΥ
Δῶσ᾽ μου τὴ μέρα μου·
γιὰ νὰ ψάχνω ἀκόμα νὰ βρῶ
μιὰν ὄψη ναρκωμένη ἀπὸ τὰ χρόνια
ποὺ κάποιος μυχὸς νερῶν
στὴ διαφάνεια τὴ φέρνει πάλι,
γιὰ νὰ κλαίω τοῦ ἑαυτοῦ μου τὴν ἀγάπη τοῦ ἴδιου.
Περπατῶ στὴν καρδιά σου,
καὶ ἄστρα ἀνακαλύπτω
σὲ κάτι ἀρχιπέλαγα ἄγρυπνα
(τὴ νύχτα) καὶ ἀδελφικὰ σ᾽ ἐμένα, ἀπολίθωμα
ποὺ ἀπὸ κλυδωνισμοὺς κουρασμένους ἀναδύθηκε·
καμπύλη γραμμένη ἀπὸ μυστικὲς τροχιὲς
ὅπου βρισκόμαστε στριμωγμένοι,
μὲ τὶς χλόες καὶ τὰ κατσάβραχα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου