H NYXTA

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

H NYXTA

 

Δροσερός σβησμένος ήχος ή ίσκιος, και η μέρα με βρίσκει.

 

Ναι, σαν θάνατος, ίσως και σαν στεναγμός,

ίσως και μόνο σαν καρδιά με ακρότατα όρια,

ενδεχομένως σαν το όριο ενός στήθους που ανασαίνει·

σαν νερό που βρέχει γύρω-γύρω απαλά ένα σχήμα

και μετατρέπει το σώμα αυτό σε αστέρι μέσα στο νερό.

 

Μπορεί και σαν το ταξίδι ενός ατόμου που νιώθει να σέρνεται

ίσαμε τις έσχατες εκβολές όπου κανείς δεν γνωρίζει καν τον εαυτό του,

όπου το ψυχρό χαμόγελο εκτελείται μόνο με τα δόντια,

ολοένα και πιο επώδυνο κι ας είναι τα χέρια ακόμα ζεστά.

 

Ναι. Σαν άτομο, σαν ον ζωντανό, γιατί αυτό είναι να ζεις –

και φτάνει στον αέρα, στη γενναιόδωρη μεταφορά

που αποτελείται απ’ το να ξαπλώνεις στο χώμα και να περιμένεις,

να περιμένεις ότι η ζωή είναι ρόδο δροσερό.

Ναι, σαν τον θάνατο που ξαναγεννιέται στον άνεμο.

 

Ζωή, ζωή αιωρούμενη που με μορφή αύρας,

με μορφή τυφώνα που βγαίνει μέσα από μιαν ανάσα,

ανακατεύει τα φύλλα, ανακατεύει τη χαρά ή των πετάλων το χρώμα,

το δροσερό, το ​​ευαίσθητο εκείνο άνθος,

στο οποίο έχει ήδη μεταμορφωθεί κάποιος άλλος.

 

Σαν νεαρή σιωπή, σαν πράσινο ή σαν δάφνη·

σαν τον ίσκιο μιας όμορφης τίγρης που ξεπηδάει από τη ζούγκλα·

σαν χαρούμενη συγκράτηση των ηλιαχτίδων στου νερού την επιφάνεια·

σαν τη ζωντανή φυσαλίδα που γράφει το χρυσόψαρο πάνω στ’ ουρανού το γαλάζιο.

Σαν το απίθανο κλαδί όπου κανένα χελιδόνι δεν ανακόπτει το πέταγμά του...

 

Με βρίσκει η μέρα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΟΥΚΛΕΣ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΚΟΥΚΛΕΣ

 

Μια χορωδία κούκλες γυναικείες,

χαρτόνι φιλικό για κάτι φιλιά των χειλιών μου,

χαρτόνι φεγγαρίσιο ή χώμα χαϊδεμένο,

κούκλες σάμπως λύρες

πλάι σε ατσαλένιον άνεμο

που μόλις λίγο τις αγγίζει.

 

Κούκλες μ’ ένα στήθος

όπου χάλκινα έλυτρα,

τυχαίο δόντι ή δίψα μέσα το σκοτάδι

τις δαγκώνουν – σκαθάρι περίλεπτο,

βραδύτητα που πέφτει σταλαγματιά-σταλαγματιά

από μεταξένιο δέρμα.

 

Μια χορωδία κούκλες γυναικείες

τραγουδάει με τους αγκώνες,

μετράει γλυκά-γλυκά τα ακρότατα σημεία,

κάθεται πάνω σε κάποιο παιδί·

στόμα, υγρασία λάγνα, σχεδόν πυρίτιδα,

σάρκα σπασμένη σε κομμάτια σαν τη σκουριά.

 

Στόμα, στόμα από λάσπη,

έρωτας, άνθος προσεχτικό, ζωντανό, ανοιχτό,

στόμα, στόμα, νούφαρο,

αίμα κίτρινο ή αγνό στον αέρα.

 

Γυναίκες, κούκλες, ποδιές,

σάρκα, ξύλο ή λειχήνα,

κρύα βρύα της ήρεμης κοιλιάς

αναπνέουν τούτο  το διφορούμενο ή πράσινο φιλί.

 

Θάλασσα, θάλασσα επώδυνη ή μενεξεδιά,

πλευρό παρθενικό, αμφιβολία άψυχη.

Ακέφαλοι γίγαντες της ηδονής αισθάνονται

ήλιους λαμπερούς στον ώμο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

FEDERICO GARCIA LORCA

ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΜΑΗΣ: Ο ΑΡΧΙΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΜΑΗΣ

Ο ΑΡΧΙΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Έχουν βγει από τα χέρια του χιλιάδες βιβλία άλλων - και τί βιβλία! Τώρα βγήκε και το δικό του (το κατάδικό του) βιβλίο: οι "Κολοφώνες", με τους οποίους έχει κοσμήσει τα βιβλία που επί δεκαετίες δούλεψε. Το όλον δεν είναι απλώς "βιβλίο τέχνης", αλλά αποτελεί νέα εικαστική πρόταση.

Γειά στα χέρια σου, Γιάννη Μαμάη! Είναι τιμή μου που με θεωρείς φίλο σου. Και τούτο είναι από τα λίγα δεδομένα της ζωής μου, για τα οποία είμαι ΟΝΤΩΣ περήφανος.

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...