ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΚΛ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
Αύγουστος 1979, στο Καίμπριτζ. Μέσα από μια μεγάλη διεθνή παρέα ξεχώρισα τον Χούγκο Ράμνεκ, από το Ζάλτσμπουργκ. Του άρεσε η ποίηση και το ποδόσφαιρο. Μιλούσε εξαιρετικά αγγλικά, τα οποία σπούδαζε στην πατρίδα του. Μεταξύ μας μιλούσαμε στα γερμανικά. Του έμαθα τον Εγγονόπουλο και τον Σκαρίμπα, και τον έκανα Ολυμπιακό. Μου έμαθε τον Τρακλ. Δεν είχα ξανακούσει το όνομά του. Μου χάρισε μάλιστα ένα πορτοκαλί τετράδιο με ποιήματα του Τρακλ, που τα είχε αντιγράψει με το χέρι του από τότε που ήταν μαθητής. Το τετράδιο αυτό το έχω ακόμα - εννοείται. Απορία πρώτη: γιατί το κουβάλαγε στην Αγγλία; Απορία δεύτερη: αφού, για να το κουβαλάει, τού ήταν πολύτιμο, γιατί μου το χάρισε; Απαντήσεις στις απορίες αυτές δεν υπάρχουν.
Τη μετάφραση του "Γκρόντεκ" στα ελληνικά την κάναμε μαζί, σε ένα καφέ της Ρήτζεντ Στρητ. Έκτοτε διορθώθηκε από εμένα κάμποσες φορές.
Εννοείται ότι με τον Χούγκο... χαθήκαμε. Πέντε-δέκα επιστολές εκατέρωθεν στην αρχή, με τον γνωστό φανατισμό, και μετά (συμβαίνουν αυτά) σιωπή. Το διαδίκτυο δεν έχει αποδειχθεί καθόλου βοηθητικό (ούτε τον τούρκο φίλο και συμφοιτητή Κορχάν Ντεμιρελί, από τα χρόνια της Γερμανίας, έχω καταφέρει να βρώ....), αλλά, εν τάξει, συμβαίνουν αυτά (σ' εμένα).
Ποιήματα του Τρακλ έχω δημοσιεύσει στο "Ελεύθερο Πνεύμα" των Ιωαννίνων, στο "Δέντρο" και στην "Ευθύνη", επί Τσιρόπουλου. Έχω γράψει κι ένα άρθρο για τον Τρακλ στο περιοδικό "Διαβάζω", στο αφιέρωμα για τον Εξπρεσιονισμό. Έχω κάνει και μια ομιλία σε ένα συνέδριο για τον Τρακλ που οργανώθηκε από το Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχουν εκδοθεί και Πρακτικά.
Το φθινόπωρο που πέρασε με έπιασε μια τρακλιανή μανική μελαγχολία. Στα καλά καθούμενα. Τον διάβαζα και τον ξαναδιάβαζα για κανά μήνα. Και αμέσως μετά ξανάπιασα τις μεταφράσεις των ποιημάτων του. Στους σταθερούς Μπόρχες και Σαρ προστέθηκε κι αυτός.
Όπου βγει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου