ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΜΙΛΤΩΝΟΣ

JORGE LUIS BORGES

ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΜΙΛΤΩΝΟΣ

Ἀπ᾽ τὶς γενιὲς τῶν ρόδων, ἀπ᾽ ὅσα ροδοβόλα

φυτά, ποὺ ἐχάθηκαν στῶν χρόνων τ᾽ ἄγρια βάθη

ἐπιθυμῶ ἕνα τους τῆς λήθης νὰ διαλάθει:

ἕν᾽ ἄσπιλο, ἄμωμο, ἄχραντο στὰ πράγματα ὅλα

ποὺ ὑπῆρξαν μέσα. Ἡ μοίρα μοῦ ἐπιτρέπει, ἐν ὄψει

τοῦ δώρου τούτου, ἕνα ὄνομα νὰ τοῦ ᾽βρω ὡραῖο

νὰ τό ᾽χει τὸ ἄλαλο ἄνθος, ποὺ ᾽ν᾽ τὸ τελευταῖο

λουλούδι ποὺ πλησίασε ὁ Μίλτων μὲ τὴν ὄψη,

μὰ δίχως νὰ τὸ βλέπει. Ὦ ἐσὺ ἄλικο ἢ λευκό μου

ἢ κίτρινο ἄνθος μὲς σὲ ρημαγμένο κῆπο,

τὸ μαγικό σου παρελθὸν ἐγὼ θὲ νὰ εἴπω,

στὸ ποίημα γιὰ νὰ λάμπει πάντα τὸ δικό μου.

Μὲ ἰβόριο ἢ αἷμα ἢ καὶ χρυσὸ εἴθε ἐδῶ νὰ τό ᾽δω:

στὰ σκοτεινά του χέρια τὸ ἀόρατό μου ρόδο.



Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.