ARS LEGENDI

GUILLERMO PILÍA

ARS LEGENDI

Στο τραπέζι του φωτός μού μαζεύτηκαν όσα βιβλία

εδιάβαζα έναν χρόνο τώρα σε τούτο εδώ το μέρος.
   Κοντεύουν πια Χριστούγεννα και, άρα, μπορώ πια
να προσχεδιάσω τί θυμάμαι. – Πιο μεγάλες απ’ τα μάτια μου

οι σελίδες καταδίδουν τα πάθη μου, τ’ ατέλειωτα έργα μου,
   τον φόβο στων νυχτών μου εμπρός στο τίποτα. –

Ανάγνωση, η πρώτη μου αγάπη: αν είχα με τα χρόνια

φυλάξει τους διαβασμένους τίτλους, επακριβώς θα έγραφα
την αυτοβιογραφία μου σήμερα – πολύ δε πιο εύγλωττα
απ’ ό,τι τα βραβεία και οι εκδόσεις που ντροπαλά-ντροπαλά

    σημειώνω στ’ αφτιά των βιβλίων μου.

Τώρα γυρνάω και τους κοιτώ, από κάτω προς τα επάνω,
και σκέφτομαι τον Ρίλκε ένα χειμωνιάτικο πρωί στο σταθμό,
   την ιστορία της γλώσσας με την έναρξη
ενός άλλου κύκλου παραδόσεων, τους ισπανούς ποιητές
του επόμενου σεμινάριου:

          όλα, δηλαδή, όσα η θανή
   θά ’ρθει μια μέρα και σαν ψυχρή οικιακή βοηθός
θα τα βολέψει στων βιβλιοπωλείων τα ράφια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

**************

ARS LEGENDI

Sobre la mesa de luz se me han ido juntando

los libros que leí desde un año a esta parte.

   Ya está cerca la Navidad y puedo

borronear mis memorias. –Más que mis ojos, las páginas

delatan mis pasiones, mis proyectos inconclusos,

   el pavor a la nada de mis noches–.

Lectura, mi amor primero: si yo hubiese guardado

año tras año esos títulos, hoy podría escribir

mi exacta autobiografía –mucho más elocuente

que los premios y ediciones que anoto con pudor

   en las solapas de mis propios libros–.

Ahora que vuelvo a verlos, desde abajo hacia arriba,

pienso en Rilke una mañana de invierno en la estación,

   la historia de la lengua en el inicio

de otro ciclo lectivo, los poetas españoles

del próximo seminario:

         todo lo que la muerte

   como una fría empleada doméstica,

acomodará por fin un día en los estantes.