Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

... ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ


ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΘΗΣ


Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ


       Μες στις θαμπές να φανατίζω νύχτες μου
       Τη δύστροπη του κόσμου γεωμετρία


Α

Μία δύο το ποίημα
Τρεις ο ήλιος που σέρνει το δράμα
Μία δύο και τρεις
Δεν σφυρίζω
Μεθυσμένος
Θα δρέψω ακοσμία

Πεθαμένος στη λάσπη
Ζωή
Μια καρφίτσα μυαλού θυσιάζω
Ώσπου φτάνει
Αυτό που δε φτάνεις
Κρύο σύμβολο κόσμου θαμμένου
Μες στη μία
      τις δύο
         τις τρεις
Σκορπισμένα χυμένα λυτά
Ώς κι επτά
Άνθη τρέλας
      Ο νους

Δολοφόνος –


Β

Ότι που τρόμαξα πως έφυγα
Η μέρα θάλλει
Μαύρη

Ιδού
Ξανά παρεκτραπείς
Αντάρτης διαβολοεγώ
Στην κίνηση του χώρου

: αθροίζοντας
αγγίζοντας
τις ρήξεις των σχημάτων


Γ

Ο Ποιών
    που καρφί στο κρεβάτι
    που εκάπνισες βίον μωρίας
    που φουμάρω Διδάσκω & Βρίζω

Μη νομίσει πως φέγγουν τα πρόσωπα
Μη θεωρήσει πως λάμπουν τα κτήνη

Να πιστέψει στον τρόμο του Άλλου –


Δ

Παλινωδείς
Κρυφή φωτιά
      Μπρος πίσω πάλι,
              και ξανά
Μάγια σκιά
      Κορμιά κρουστά,
              κι ανάκατα

Βαθιά
Μες στα φυλώμματα
του νου μου
οπού κοιμάσαι

    (ω, να χαθώ
         καλή φωτιά
    ποια φρεναπάτη
    πιο βαθιά
          όπου με καίω
    Γεννιέμαι)

Εσύ
Το χόρτο του νοός
  Εγώ
Δεν συνετίζω

      Οραματίζο
        μαι
      τυφλά –


Ε

Νύχτα απαστράπτουσα
Το έντομο ιδρώνει στο κρανίο
Στη μεταμόρφωση παρέδωσες
    Ψυχή
Ας σταματήσουν τα σωσίβια ξερονήσια
Άσε στην άκρη τα εχέφρονα πτηνά
Ως διδαχή να κοιμηθείς
    Προφταίνεις
Πριν πήξει στο πηγάδι το νερό
Και σου ταράξει τα πλεούμενα
    Κορμί
Συναυτουργία

–Το θαύμα ο ζόφος ξεκινήσαν αγκαλιά
Ό,τι φωτίζ’ η γέννηση πεθαίνει –
Μπροστά λοιπόν
        ή Συνεχώς
Ν’ αφουγκραστώ το διασωθέν
Ο χρόνος γράφει κύκλους
    και
Πνεύμα    Σπέρμα
στο χαρτί
       μια χαρακιά
λάθος κορμί
   Λοξή την ηθική σου



ΣΤ

Ι
Καθώς ξεπήδησαν τα δυό
Πίδακες που κοσμούν τις ανηφόρες
Η μέρα σώνεται
Τη νύχτα ζητιανεύει
Σκόνες βαρβαρικές
Τυφλώνουν την πνοή μου
Γλώσσα παράξενη αγκαλιά
Στραβά ξεκίνησα
Πηδώ
Άσωτος
Ρίγη προκαλώ
Στο
Ηλίου φαεινότερον
Που χαίνει

ΙΙ
Σπέρνοντας θάνατο κι
έρωτα
μαζί
στα ίδια περιβόλια

Επινοώ

Επινοώ τα γερασμένα –


Ζ


Στιγμές οι Αιώνες
Τρύπες στη νύχτα μυστικές
Τ’ ανθρώπινα
Δεν έχουν ιστορία
Υπάρχω : η Πτώση
Άγγελος-διάβολος
Ποτάμι-παραλήρημα
Αέρας η ψυχή
Φτερούγα κερασφόρα
Στην τόση σκέψη που απορεί
Σέρνοντας την ανάσα μου
Στο σύννεφο κορμί σου
    Και φάγε πνεύμα τους καρπούς
    Φόρεσε τα σημεία –

Αίλουρο φως
  το μυστικό
ή χαίρε ω χαίρε
  το κακό
που τρέφει την ουσία·

              1982




Από το βιβλίο: Χρήστος Βάθης, «Μάγια σκιά», Διάττων, Αθήνα 1987, σελ. 9-19.

11 σχόλια:

  1. πολύ κοφτερός λόγος, και είναι ποίημα.
    γιώργο, και το ποίημα και η φωτο, με πολλές αναγνώσεις...
    την καλημέρα μου και την αγάπη μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ -: Ο Χρήστος Βάθης είναι ποιητής πρώτης γραμμής. Σε καλημερίζω, φιλτάτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Βάθης "επινοεί τα γερασμένα" και εννοεί να μεγαλώνει αγέννητος. Είναι απ' τους ποιητές που δεν τους χρειάζονται συρτάρια και μπαούλα. Ο Λουκιανός βέβαια, στο "Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία ωνούμενον" σχολιάζει πως τα καλά βιβλία είναι τα σκωληκόβρωτα -θέσε τους "σέας συμβούλους"... Ο Βάθης, που είναι Ποιητής με τα σέα και τα μέα του, ξέρει να ψωνίζει βιβλία, τα οποία καταβροχθίζει με απαραμείωτη όρεξη! Τρέφεται σαν εκλεκτικό σαράκι σε καιρούς που άλλοι ξέρουν μόνο να ψωνίζονται και να πωλούν τη μουχλιασμένη τους φέτα για ροκφόρ -ιδεώδης τροφή για ζωύφια "με μυζητήρες και άλλα σύνεργα".

    Περιμένουμε το μεγάλο φαγοπότι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ lapsus digiti: Εμ, κι εμείς, αγαπητή κυρία, τί περιμένουμε νομίζετε;! Σας χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εδώδιμος αποικιακός30 Μαρτίου 2009 στις 11:26 π.μ.

    @ Γιώργος Κεντρωτής
    @ lapsus digiti
    Άκουσα κάτι για φαγοπότι και, ως έχων το όνομα - αμ και τη χάρι; - έσπευσα τριποδίζων!
    Την καλημέρα μου απο τους Τροπικούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ εδώδιμος αποικιακός: Σαν τα χιόνια... έστω και από τους τροπικούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρία Τριχερούσα30 Μαρτίου 2009 στις 1:29 μ.μ.

    @ Eδώδιμος Αποικιακός: Μετά τον Οιδίποδα, ο Καλαμάρης επινόησε τον Ηδύποδα. Σε σας ταιριάζει γάντι (είσθε και κάποιας ηλικίας) το "Υδίπους" (εκτός απ' το "οιδέω' υπάρχει και το "υδέω" -και ύδης σημαίνει "ποιητής" και "συνετός"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εδώδιμος αποικιακός31 Μαρτίου 2009 στις 8:52 π.μ.

    @ Μαρία Τριχερούσα
    Αν και απευθύνεστε σε λάθος άνθρωπο, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Υπόσχομαι, άμα τη επιστροφή μου, να κεράσω ηδύποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρία Τριχερούσα31 Μαρτίου 2009 στις 2:18 μ.μ.

    @ Εδώδιμος Αποικιακός: Αυτά παθαίνει όποια τρωγαλίζει πολλά τρωγάλια. Πατά κάποιο και σκοντάφτει! Μας συγχωρείτε για το ολίσθημα!

    Υ.Γ. Αν και δε μας αρέσουν τα ηδύποτα, θα κάνουμε για εσάς μια εξαίρεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Χρήστος Βάθης είναι σημαντικός ποιητής και άνθρωπος με βαθιά γνώση των κειμένων.
    Εκπλήσσομαι που είστε ο μόνος που φιλοξενεί ποιήματα του στο δίκτυο, την ώρα που σε ''μεγάλα'' sites περί ποίησης η βλακεία πάει σύννεφο.

    Συγχαρητήρια.

    Καιρός για νέο βιβλίο κ. Βάθη.

    Κύριε Κεντρωτή συνεχίστε την καλή δουλειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Έκπληκτος: Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ο Χρήστος Βάθης είναι ΠΟΙΗΤΗΣ. Τώρα αν γράφει ή δεν γράφει δεν γνωρίζω. Ό,τι έγραψε, πάνμτως, είναι χρυσάφι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή