BERTOLT BRECHT
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΧΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΕΙ
Ποτέ δεν σε είχα τόσο πολύ αγαπήσει, καλή μου,
όσο όταν σ’ άφησα εκείνο τότε τ’ απόβραδο.
Με κατάπιε το δάσος, το μπλάβο δάσος, καλή μου,
- από πάνω κρέμονταν στη δύση κάτωχρα τ’ αστέρια.
Όχι, δεν εγέλασα και λίγο, καλή μου,
που ’παιζα αντίπαλος της άραχλης τύχης,
κι ενώ οπίσω μου αργόσβηναν κιόλας οι όψεις
μέσα στου δάσους το δειλινό γαλάζιο.
Τί όμορφα αλήθεια που είσαν όλα
ετούτη τη μοναδική βραδιά, καλή μου –
τέτοια ομορφιά δεν είχαν πάλι,
ούτε πριν ούτε μετά.
Εμένα –ας είναι– μού ’χουνε μείνει τα μεγάλα πουλιά
που πετούν πεινασμένα τα βράδυα
σκίζοντας φέτες τον σκοτεινό ουρανό.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου