JORGE CÁCERES
ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΑ ΚΑΤΟΠΤΡΑ
Τα μαλλιά οι κλίμακες εκείνες οι ατέρμονες
Φλέγονται με αχυροφωτιά και στο παραμικρό φύσημα
Όποτε βγεις από μαύρο φόντο
Θάλασσας με παλιόκαιρο
Ή έστω όποτε πας πάνω σ’ ένα μαξιλαράκι ακριβέστερο από φύλλο από σύννεφο
Όπου το φως είναι μεν λιγότερο αδύναμο
Μα έπειτα στεφανώνεται
Για να πέσει σαν όλα τα πράγματα σαν βλέμμα
Ή έστω σαν αυτά τα βλέμματα
Που ξεκουράζονται στον αντίλαλο ενός άνοιξε-κλείσε των ματιών
Που δεν φταίνε γι’ αυτόν τον παράλογο ρυθμό
Μιας κοίτης αέναης.
Όταν στη μαγνητική μου νύχτα
Πέφτουνε συνέχεια τα συννεφοπούλια
Εγώ το έχω πει
Γι’ αυτά φτάνει και περισσεύει το βλέμμα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου