FRANCISCO «PACO» URONDO
ΤΟΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΕΣ
Έχει ακούσει του χειμώνα τον ήλιο. Μεγαλώνει τυλίγοντας και προσαρμόζοντας την καρδιά του· τινάζει τραντάζει τ’ όνειρό του, ξεδιπλώνει τα φτερά που του προσφέρουν προστασία: βλέπει να πέφτει εδώ κι εκεί των ειδώλων του το περίγραμμα.
Η ζέστη καθόλου δεν θα τον σκοτώσει· δεν θα του χαλάσει το ψύχος τον ύπνο του. Βρίσκεται λαβωμένος απ’ τον χρόνο που τον περιέχει, από τη αγριότητα, από την απόφαση, από τις μεγάλες προκυμαίες, από τις αιώνιες επανεκκινήσεις, από τους αποχαιρετισμούς του τους συγκρατημένους.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου