ΤΑ ΝΤΟΛΜΕΝ

 

GONZALO ESCUDERO

 

ΤΑ ΝΤΟΛΜΕΝ

 

Η ομίχλη μού έχει σφαλίσει τα μάτια. Είμαι τυφλός.

Ριγεί το πευκοδάσος σαν τρούλος

πάνω απ’ το εξεγερμένο κεφάλι μου.

Η νύχτα ακούγεται σαν όργανο εκκλησιαστικό.

Τα χέρια μου πυρακτώνονται.

Τους κορμούς των δέντρων έχω στύψει.

Τους θώρακες των γυναικών στραγγάλισα

και έσπασα τη γη, σαν μήτρα.

Σήμερα, σήμερα!

Βροντή, ρουφηξιά του Θεού!

Τα χέρια μου σαν σίφουνες γιγαντώνονται ωκεάνιοι.

Και είμαι μόνος

μπρος στην αιωνιότητά μου, σαν τα ντόλμεν.

Κανείς μετά δεν θα μάθει τους κυκλώνες ποιός φύσηξε,

ποιός σαν σαγόνια άνοιξε τις αβύσσους.

Κανείς!

Τυφώνες, εδώ ότι είμαι φωνάξτε.

 Η ομίχλη μού έχει σφαλίσει τα μάτια. Είμαι τυφλός!

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.