ELÍAS NANDINO
ΨΗΛΑΦΗΤΟ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ
Στο σκοτάδι, ξαπλωμένοι
στο ίδιο κρεβάτι
κάρβουνα είμαστε άγρυπνα
που ελέγχουν
τον παλμό της λάμψης τους.
Ζωηρεύω και ρισκάρω –
το χέρι μου διαβαίνει το κορμί της:
συναντάω
πλαγιές και πεδιάδες,
ίχνη θηλών
και ένα ζευγάρι στρογγυλούς γηλόφους
που χωρίζονται
σ’ έναν γκρεμό,
κι ανοίγεται φαράγγι
ανάμεσά τους.
Ψηλαφητά
και μ’ ένα μύχιο άγγιγμα
βρίσκω χνούδι άπιαστο
όνειρο σχεδόν...
Κοντεύω όπου νά ’ναι φαίνεται
στις πύλες τ’ ουρανού.
Η λαφυραγωγία συνεχίζεται
και μετά από ανεβοκατεβάσματα
και με σκαμπανεβάσματα
βρίσκω κάτι
πανούργο και ανέκδοτο.
– Εύρημα ευτυχές
που μου μένει στο τέλος
στο δάχτυλό μου νά ’ναι δαχτυλίδι! –
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου