ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΥΠΗΡΞΑ ΕΓΩ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 

JUAN-JACOBO BAJARLÍA

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΥΠΗΡΞΑ ΕΓΩ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Σηκώθηκα από κάποιο νοσοκομείο όπου κι εκεί το παιχνίδι είναι ο θάνατος και είδα τα άγρυπνα κρεβάτια όπου οι ασθενείς ζητούσαν ζωή όντας ήδη νεκροί.

Το ξημέρωμα με βρήκε δίχως φωνή και δίχως ιδέες και είδα τα τραπέζια όπου συζητούνταν τα διάφορα συμφωνητικά με τον Διάβολο.

Και είδα τους δημιουργούς της ζωής που αντάλλασσαν λέξεις με φίλτρα προσδοκώντας ότι ο νεκρός θα μιλήσει για το θαύμα και κατόπιν θ’ αποκοιμηθεί σ’ εκείνη την άλλη ζωή που δεν είναι εν ζωή.

Έτρεξα μέσα από σκοτεινούς λαβύρινθους όπου ο πόνος γιόρταζε τον θάνατο για να κατευνάσει την κόλαση που έπεφτε αργά-αργά και με το σταγονόμετρο.

Και είδα τα τέρατα της εσχάτης ημέρας φιλτραρισμένα σε μικρά αριθμημένα φιαλίδια που κείτονταν πλάι στις κλίνες.

Και τον Διάβολο είδα που ομοίως έπεσε στάγδην μέσ’ απ’ το σιφόνι προκειμένου να γιορτάσει τον θρίαμβο που περιμένει κάθε μέρα από τ’ άγρια χαράματα.

Η ζωή και ο θάνατος είναι παιχνίδι με ζάρια ριγμένα στο κουμάρι που το κουνάει ο Διάβολος με τον παλμό του τον πυρακτωμένο.

Τότε το σύνολο υπήρξα εγώ των ανθρώπων.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.