Ο ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ

Ο ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ

Στον Πειραιά μεγάλωσα, μες στο Γιαχνί σοκάκι,
με Αθηναίους μάλωσα μες στου Καραϊσκάκη.
Της φάμπρικας ανάσανα το μαύρο της καπνό
και μπήκα μες στα βάσανα από παιδί μικρό.

Είμαι βέρος Πειραιώτης
κι έχω χαρακτήρα πρώτης,
κι αν θα μ' αγαπάς κι εσύ
θα περνάς ζωή χρυσή.

Από το Μάρκο άκουσα τα πρώτα μου μεράκια,
από μικρός στη θάλασσα ήπια πολλά φαρμάκια.
Και ένα σπίτι απόχτησα μες στην Αγιά Σοφιά
να σ' έχω σαν αρχόντισσα, αγάπη μου γλυκιά.

Είμαι βέρος Πειραιώτης
κι έχω χαρακτήρα πρώτης,
κι αν θα μ' αγαπάς κι εσύ
θα περνάς ζωή χρυσή.

Στίχοι: Κώστας Βίρβος.
Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

ΑΣΙΛ ΣΑΒΕ!

ACHILLE CHAVÉE

MON ABSOLU

Et voilà que je crois être une rose des vents

et que je suis le vent

et que je suis la rose

et que je suis l’espace

Voilà que je suis aussi ouvert d’une plaie
qui porte en elle
toutes les infections d’amour
toutes les décoctions d’absence

Mais tuez-moi donc
Redoutez de me voir en liberté
puisque je suis la liberté
aux cartouches de silence noir
puisque je suis un pavé de cette barricade
qui pleure un blasphème de neige

Η ΜΥΡΤΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ


Η ΜΥΡΤΙΑ

Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ' ουρανού.
Την ώρα π' άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.

Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά.
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.

Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ,
Πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερό,
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά;

Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά.
Την ώρα π' άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.


Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος.

ΡΕΝΕ ΝΤΩΜΑΛ!

RENÉ DAUMAL

POÈME

Je suis mort parce que je n’ai pas le désir ;
Je n’ai pas le désir parce que je crois posséder ;
Je crois posséder parce que je n’essaye pas de donner ;
Essayant de donner, on voit qu’on n’a rien ;
Voyant qu’on n’a rien, on essaie de se donner ;
Essayant de se donner, on voit qu’on n’est rien ;
Voyant qu’on n’est rien, on désire devenir ;
Désirant devenir on vit.

Η ΦΑΣΗΛΟΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΞΕΝΟΙ

CATULLUS

[Η ΦΑΣΗΛΟΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΞΕΝΟΙ]

Η φάσηλος αυτή που βλέπετε, καλοί μου ξένοι,

σκαρί ήταν κάποτε γερό, σπουδαίο τρεχαντήρι:

θαλάσσιο ξύλο να της παραβγαίνει δεν υπήρχε –

ταχύτητα κι ορμή τη σπρώχνανε στο κύμα πάνω·

με ιστία ή και με κουπιά θα ερχότανε ολοένα πρώτη.

Να τ’  αρνηθούν της βλοσυρής Αδριατικής Θαλάσσης

οι ακτές δεν γίνεται· ούτε και οι πολύνησες Κυκλάδες·

ή η Ρόδος η ευγενής· ή η Προποντίδα – το απαίσιο

της Θράκης τέρας· ή ο αφιλόξενος του Πόντου κόλπος,

όπου ήταν, πριν να γίνει πλοίο, περήφανο δεντράκι

με κόμην τανυφύλλου ἐλαίης· και στο Κύτωρο όρος

σφυρίζοντας με αγέρες και στοιχειά έπιανε κουβέντα.

Εσάς, του Πόντου ω Άμαστρη και ω Κύτωρο (της πύξου

το λίκνο) ως μάρτυρές του –και παλιούς και νέους– φέρνει

η φάσηλός μου: πως γεννήθηκε σε μια κορφή σας

να πείτε· στα νερά σας πως πρωτόμπαν τα κουπιά της·

πως νίκαγε των θαλασσών τη βία, και είχε κύρη

που τον επήγαινε όπου εκείνος ήθελε στον κόσμο,

γιατί ’ταν τούτο το ξυλάρμενο πιστός του δούλος

κι αρμένιζε στις αύρες με του Διός τη γνώμη αντάμα

και μ’ όλους τους ανέμους: και με ούριους και με κόντρα.

Κι ούτ’ έκαμε ποτέ του τάμα σε θεούς παράκτιους·

μόν’ ετραβέρσωνε άγνωστα και τρομερά πελάγη

ώσμε να φτάσει εδώ, σε τούτη την καθάρια λίμνη.

Αυτά όμως πέρασαν και πάνε. Και γαλήνιο τώρα

γερνάει απόμαχο το καραβάκι, ω Δίδυμοι, που

σας είχα αφιερώσει: ω Κάστορα και Πολυδεύκη!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Η ΜΑΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ

RENÉ CHAR

Η ΜΑΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ

Το κόκκινο τροχόσπιτο στο χείλος του καρφιού

Και πτώμα στο κοφίνι

Και άλογα καματερά στο πέταλο του αλόγου:

Ονειρεύομαι, με το κεφάλι μου στου μαχαιριού τη μύτη, το Περού.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.