ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΓΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

MAX JACOB

 

ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΓΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

                 Για σένα, Ρεμπώ

 

Το άλογό μου εσκόνταψε στις δύο όγδοες νότες! Οι νότες πιτσιλίζουν τον πράσινο ουρανό της ψυχής μου: τον ουρανό τον όγδοο!

  Ο Απόλλωνας ήταν γιατρός και εγώ είμαι πιανίστας με την καρδιά μου, αν όχι και στην πραγματικότητα. Θα έπρεπε, με τις υφέσεις και με όλες τις μπάρες, να ξεφορτώνουμε τα σκιτσαρισμένα ατμόπλοια, να μαζεύουμε τα μικροσκοπικά σημαιάκια, για να είμαστε έτσι σε θέση να συνθέτουμε άσματα.

  Το μικροσκοπικό, αυτό και είναι το τεράστιο! αυτός που συνέλαβε τον Ναπολέοντα ως έντομο ανάμεσα σε δύο δεντρόκλαρα, που του ζωγράφισε τη μύτη με μπογιές ακουαρέλας τόσο μεγάλη, που αποτύπωσε την αυλή του με πολύ τρυφερά χρώματα, δεν ήτανε ψηλότερος από τον ίδιο τον Ναπολέοντα, ω Αταμάν Πρατζαπάτι, ω εσύ που είσαι η ανθρώπινη ψυχή μαζί με του Θεού τη συνείδηση, αλλά και ο δημιουργός όλων των εμβίων όντων συνάμα!

  Το μικροσκοπικό, αυτό και είναι η νότα!

  Ο άνθρωπος κουβαλάει πάνω του τις φωτογραφίες των προγόνων του όπως ο Θεός είχε τον Ναπολέοντα, ω Σπινόζα! εμένα, οι πρόγονοί μου, είναι νότες άρπας. Ο Θεός είχε σχεδιάσει την Αγία Ελένη και τη θάλασσα ανάμεσα σε δύο δεντρόκλαρα. Το μαύρο μου άλογο έχει καλό μάτι, παρ’ ότι αλμπίνο, μα πήγε και σκόνταψε πάνω σε νότες άρπας.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

[ΠΕΝΤΕ ΑΡΑΔΕΣ]

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ

 

[ΠΕΝΤΕ ΑΡΑΔΕΣ]

 

Οι αφιερώσεις

αρχίζουν πάντα

      με το γράμμα σίγμα

και συνεχίζουν

      στον ή στην…

 

Απόσπασμα ποιήματος από το βιβλίο: Αντώνης Πετράτος, «Με των 6 15΄», Αθήνα 1990.

 

ΛΥΚΑΥΓΕΣ Ἢ ΛΥΚΟΦΩΣ

 

MAX JACOB

ΛΥΚΑΥΓΕΣ Ἢ ΛΥΚΟΦΩΣ 

Τὸ φῶς ἔρχεται ἀπὸ τὴν καμπὴ τοῦ κατάλευκου θόλου, τὸ φῶς ἔρχεται ἀπὸ ἀπέναντι, ἡ σκάλα κατεβαίνει ἀπέναντι ἀπ᾽ τὸ φῶς, μὰ δὲν τὴ βλέπεις! ὄχι! καὶ οὔτε ποτὲ θὰ τὴ δεῖς! καὶ δὲν θὰ δεῖς τίποτ᾽ ἄλλο παρὰ μόνο τὴν πλάτη μου στὴν προεξέχουσα γωνία κάποιου πλατύσκαλου. Δὲν θὰ δεῖς τοὺς τοίχους ποὺ εἶναι ἀκόμα στὴ νύχτα· θὰ δεῖς μόνο τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἀκόμα στὶς κόχες. Ὁ πρῶτος εἶναι τυλιγμένος μὲ σκοτάδι· εἶναι τυλιγμένος μὲ τὴ νύχτα· τὸν δεύτερο δὲν τὸν εἶδα, ἁπλῶς ἴσα-ἴσα τὸν ἐμάντεψα· ὁ τρίτος κατέβηκε, ἦρθε ἴσαμ᾽ ἐμένα, ἄλλος κανεὶς δὲν ἐσάλεψε. Αὐτὸς ποὺ κατέβηκε φοράει παντελόνι καρρώ, τὰ μαλλιά του τοῦ φτάνουνε ὣς τὰ φρύδια καὶ τὰ μαλλιά του εἶναι μαῦρα, βαστάει δὲ μὲ τό ᾽να του χέρι τὸ μάγουλό του, γιατὶ τὰ μάγουλά του ἔχουν παραγίνει καὶ κοντεύουν νὰ σαπίσουνε· δείχνει ἀσήμαντος καὶ τώρα ἔχει πιὰ ξανανεβεῖ στὴ νύχτα του, ἔχει πιὰ ξανανεβεῖ στὴν κόχη του. Τὸ φῶς ἔρχεται ἀπὸ τὴν καμπὴ τοῦ κατάλευκου θόλου, ἀπέναντί μου, ἀπέναντί μου. Ἐγὼ πάντως κατάλαβα ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦτοι ἦσαν οἱ ἄνθρωποι τῶν μελλοντικῶν μου βιβλίων.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 

ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ Ο ΗΛΙΟΣ;

 

MAX JACOB

ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ Ο ΗΛΙΟΣ; 

Ὁ πριονιστὴς δίπλα στὴν πύλη τῆς ἐκκλησίας, στὸ μέρος ποὺ ἔχουν σκαλιστεῖ ἡ ἄμπελος καὶ ἡ ἔλαφος ποὺ βόσκει,... ὁ πριονιστὴς ἔστελνε τὸ κάθε κομμένο ξύλο στὴν ἡλιαχτίδα καὶ ἡ ἡλιαχτίδα, γιὰ νὰ τοῦ ἀνταποδώσει τὴν κίνηση, τοῦ γύριζε τὸ σταλμένο ξύλο τὸ κομμένο πίσω. Ὁ ἀγώνας ἔγινε τόσο γρήγορος, ποὺ ὁ πριονιστής, ἀφοῦ ὀρθώθηκε, εἶπε: «Δὲν μπορῶ ἄλλο!» Ξανάβαλε τὸ ἀμπέχονό του καὶ μπῆκε στὴν ἐκκλησία. Ὁ ἥλιος τὸν ἀκολούθησε μ᾽ ἕνα μακρὺ χοντρομπάστουνο, ἀλλὰ μόνο ὅσο μποροῦσε, ἀφοῦ ὁ Ἥλιος εἶναι παγανιστὴς καὶ δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται στοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἡ εἴσοδος.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΖΟΖΕΦΙΝ ΜΠΕΪΚΕΡ

 

Entrée au Panthéon de Joséphine Baker

Είδα την τελετή στο TV5.

Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Α ΟΛΑ !

 

Ο σύνδεσμος εδώ.