ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΘΟΛΟΓΕΙ ΠΟΘΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Ο ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΘΟΛΟΓΕΙ ΠΟΘΟΥΣ

(Ευριπίδης, «Ιππόλυτος», σττ. 73-83)

          στη Νικολέττα Σίμωνος

Αν πρώην Καλυπτόμενος, Στεφανηφόρος,

θεά μου Άρτεμη, έρχομαι μ’ ένα πλεχτό στεφάνι

εδώ και τώρα, που με χόρτα τό ’χω κάνει

και λούλουδα παρθένου κάμπου, όπου ο σπόρος

αμέσως πιάνει, και είναι πλησμονή και κόρος

ουσίας άπιαστης, Ουδέποτε δρεπάνι

απείλησε τη χλόη ετούτη, ούτε τσοπάνοι

τ’ αρνιά τους βάλαν να βοσκήσουν. Μυροφόρος

μονάχα ποταμός τη δρέπει, τη δροσίζει,

και μέλισσες εαρινές βυζαίνουν γύρη

να βγάλουν μέλι που τις φρένες μου διεγείρει.

Ω δέσποινά μου, σ’ αγαπώ, και με στολίζει

η γνώση πού ’χω κατ’ ευθείαν απ’ τη φύση

και μού ’μαθε τί παναπεί να σ’ αγαπήσει

  η κυνηγέτις, η τοξεύτρα των ερώτων,

  το χάρμα της ψυχής, των οφθαλμών, των ώτων!

ΞΑΛΑΦΡΩΜΑ

RENÉ CHAR

ΞΑΛΑΦΡΩΜΑ

«Στου ανέμου επλανιόμουν το χρυσάφι, αποφεύγοντας των χωρίων το άσυλο, όπου με είχαν ακραίοι γνωρίσει καημοί. Από τον σκόρπιο χείμαρρο της ακινητούσας ζωής είχα αποστάξει την έντιμη σημασία της Ειρήνης. Το κάλλος άφριζε σαν όπλο μέσ’ απ’ τον παράδοξο κορσέ της κι έδινε ρόδα στους κρουνούς, στις βρύσες».

 Το χιόνι τον κατέλαβε εξ απίνης. Έσκυψε πάνω απ’ την κατερειπωμένη όψη και ρούφαγε με μεγάλες-μεγάλες γουλιές τη δεισιδαιμονία. Ύστερ’ απομακρύνθηκε παρασυρμένος από την επιμονή εκείνου του κυματισμού, του μαλλιού εκείνου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΜΕΤΕΣΧΕ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΜΕΤΕΣΧΕ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

(Ευριπίδης, Ίων, στ. 1368)

          Στον Κώστα Δαρδανό

Παιδί ’μαι του Λοξία και της Κρέουσας, ο Ίων –

παιδί μ’ ευσέβεια, και αθωότητα, και ευγένεια.

Βλογάει ο Ευριπίδης τα δικά το γένια

ως Αθηναίος μ’ εμένανε. Των αιωνίων

πραγμάτων το αίτιο είναι η τύχη – των αιτίων

η πρώτη αρχή, το primum movens, με την έννοια

του θεού: τα πάντα μέσ’ από τα σκοταδένια

προβάλλουν έγκατα μυρίων μυστηρίων.

Χαρές και συμφορές ξεβράζονται τυχαίως

στου βίου τούς γιαλούς και ξεστρατίζουν έως

να βγει η Αθηνά αρωγός μας στο θεολογείο.

Σ’ εμένα μυστικά φανέρωσε ως μαντείο

σαφές, και γίνηκα στο ρεύμα των αιώνων

τυχαία προπάτορας των ευκλεών Ιώνων.

ΧΑΪΜΕ ΧΙΛ ΔΕ ΒΙΕΔΜΑ!

JAIME GIL DE BIEDMA

NO VOLVERÉ A SER JOVEN

Que la vida iba en serio
uno lo empieza a comprender más tarde
-como todos los jóvenes, yo vine
a llevarme la vida por delante.

Dejar huella quería
y marcharme entre aplausos
-envejecer, morir, eran tan solo
las dimensiones del teatro.

Pero ha pasado el tiempo
y la verdad desagradable asoma:
envejecer, morir,
es el único argumento de la obra.

ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

JORGE LUIS BORGES

ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

Στιλπνά τα μάρμαρα, και ανατομία με βύθη

κατάμαυρα: του τα βεβήλωσαν του τάφου

οι σκώληκες, ο θρίαμβος θανάτου αγράφου.

Τα σύμβολα όλα εμάζεψε· δεν εφοβήθη

το γυάλος τους, μονάχα κάποιον ίσκιον άλλο:

τον έρωτα, του ανθρώπου την κοινή την τύχη.

Δεν τον τυφλώσαν μέταλλα ή ό,τι κατατρύχει

τη ζωή ώς το μνήμα. Απλώς το ρόδο, δίχως σάλο,

τον μάγεψε. Στο πίσω μέρος του καθρέφτη

μοναχικό τον εαυτό του είδε να πέφτει

με τους εφιάλτες του όλους στου χάρου τα τρόπαια.

Από του θανάτου ίσως την πλευρά την άλλη

ακόμα στήνει μόνος του, ξανά και πάλι,

τα θαύματά του τα λαμπρά και τ’ αποτρόπαια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.