ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ

(Αισχύλος, «Ιξίων», αποσπάσματα 176-178)

          Στον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη

Καλό ’ναι που σωθήκαν μόνο πέντε στίχοι –

και πάλι όχι όλοι σ’ ένα σχήμα μαζεμένοι.

Φονιάς εξαγνισμένος τί να περιμένει

ο Ιξίων απ’ τον Όλυμπο; Την Ήρα η τύχη

τον έριξε να ορέγεται, ώς να τον πετύχει

η αρά του Δία, του εξαγνιστή του. Με δεμένη

τη ζωή του αιώνια σε τροχό, νά τος πηγαίνει

προς τον μη θάνατο. Του Αισχύλου τυμβωρύχοι

φιλόλογοι σουραύλια και γουρούνια βρήκαν

και απόφθεγμα μαζί (τα υπόλοιπα χαθήκαν)

που θέλει νά ’ναι ο θάνατος πιο δοξασμένος

από ’ναν βίο πονηρό. Ο καταραμένος

Ιξίων, όμως, τέτοια επιλογή δεν έχει.

Ποιά δόξα; Ποιά θανή; Ο τροχός του μόνο τρέχει.

ΗΔ’ ΗΜΕΡΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΗΔ’ ΗΜΕΡΑ

(Σοφοκλής, «Οιδίπους τύραννος», σττ. 438 και 1329)

            Στον Κώστα Κουτσουρέλη

Τυφλός – πώς ν’ αναβλέψω; Θαύμα;… Μα ποιό θαύμα

ποτέ έγινε; Να μου το πείτε, μήπως γίνει

ξανά! Πλην, φευ, ποτέ δεν έγινε! Καμίνι

στο σκότος καίει των ματιών μου, κι ένα καύμα

μου σκάβει ανηλεώς πολύ βαθιά το τραύμα

της μοίρας. Ένα φως αφόρητο, μια δίνη

αχτίδων μ’ εξαντλεί, μια ολέθρια σκοτοδίνη

αστράφτει μες στου νου το βλέμμα ως ζέον μάγμα.

Ο Οιδίπους θα σας πει πώς και γιατί όλα εγίναν.

Στον ίσκιο έγιναν τον ιλαρό του Φοίβου

στον κόσμο ως ήρθα, κι ένιωσα βολές θορύβου

εκπάγλου ευθύς να με χτυπάνε. Κι έτσι μείναν

του Σοφοκλή τα λόγια για τη ζωή μας όλων:

«Ἀπόλλων τάδ’ ἦν», λέγει, «Ἀπόλλων, φίλοι»: Απόλλων!

ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ

ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε

στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε

άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες

μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε

 τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος

ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε

κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

 Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε

τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα

όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε

 και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα

τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο

την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα

την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο.

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος.

Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας.

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...

...ήταν ο Νίκος Κ. Παπαδημητρίου.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΗΔΕΝ ΕΙΔΩΣ ΟΙΔΙΠΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

ΚΑΙ Ο ΜΗΔΕΝ ΕΙΔΩΣ ΟΙΔΙΠΟΥΣ

(Σοφοκλής, «Οιδίπους τύραννος», σττ. 393-394 και 397)

Το ποίημά μου του Οιδίποδος το αποκηρύσσω.

Κακή απομίμηση είναι ενός –καθώς το κρίνω–

ζωγραφικού έργου του Μορώ, και δεν τ’ αφήνω

να βλάψει τον Κανόνα μου. Μα κι αν θελήσω

με μέσα λυρικά να ξαναζωγραφίσω

ζωγραφισμένα πράγματα, να ξεδιαλύνω

οφείλω ποιόν εικαστικό και ποιόνε φίνο

στοχαστικό κερματισμό θα συντονίσω.

Πλην τίποτε δεν με κινεί (αίσθησις καμία

αγαπημένη, ή έστω και μνήμη) να επιστρέψω

σε μύθους που αναλώθηκαν. Πώς να πιστέψω

στις οιδιπόδειες λύσεις; Το αίνιγμα ταμία

με κάνει συμφορών. Μουγγαίνονταί μου οι φρένες,

κι ας έχω μέσα μου κουβέντες στοιβαγμένες.

  Απ’ της Σφιγγός το στόμα ακαταπαύστως τρέχουν

  μεγάλα αινίγματα που απάντηση δεν έχουν.