ΤΕΛΕΤΗ ΚΕΛΑΡΥΣΤΗ

RENÉ CHAR

ΤΕΛΕΤΗ ΚΕΛΑΡΥΣΤΗ

        Rex fluminis Sorgiae

Σαν τη νεόφυτη που γονατίζει κρατώντας ίσιο το κερί της,
Έτσι και ο λευκός σκορπιός σήκωσε το δόρυ του

   και ακούμπησε στο μέρος το σωστό.
Έκπληξη τού ετοίμασε και την πανουργία και το αμανάτι του.
Μπα! των φουσκωμένων υδάτων το ρεύμα θα παρασύρει

   τούτον τον ναΐφ πίνακα.
Και στην καρδιά του λιβαδιού θα ξεθωριάσουν νάρκισσοι

   και νεραγκούλες.
Ο βασιλιάς των ξωτικών πεθαίνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Η ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΦΛΟΓΑ

RENÉ CHAR

Η ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΦΛΟΓΑ

Ας επισπεύσουμε ή ας γκρεμίσουμε την περιστροφή των αστέρων και των ζημιών του σύμπαντος. Αλλά προς τί η χαρά, προς τί ο πόνος;  Όταν φτάνουμε φάτσα στο μπροστινό βουνό, προβάλλουν όρθιοι και μικροσκοπικοί –ντυμένοι ήλιο και νερό– εκείνοι  που λέμε ότι είναι θεοί, μια έκφραση τουλάχιστον θολή για εμάς τους ίδιους.

   Δεν χρειάζεται να τους εκπολιτίσουμε. Θα τους γιορτάσουμε μόνο, πιο κοντά κι απ’ το κοντά τους· διότι η κατοικία τους φλέγεται, από την καθιστική μας καίγεται φλόγα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

JORGE LUIS BORGES

ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Την ομορφιά κανείς δεν είχε δει των δρόμων

ώς την ώρα που με φόβο και με κλάματα

επήγε ο πρασινωπός ουρανός και έπεσε

μέσα σε μια κατήφεια νερού και ίσκιων.
Ομόθυμη ήτανε η καταιγίδα

και ο κόσμος αποκρουστικός στο βλέμμα, μα,

όταν ένα τόξο ευλόγησε
με τα χρώματα της συγγνώμης την εσπέρα
και μια οσμή νοτισμένου χώματος
έδωσε στους κήπους κουράγιο,
εμείς επιάσαμε να περπατάμε στους δρόμους
λες και είχαμε πάρει πάλι πίσω κάποια φάρμα,

και σ’ όλα τα κρύσταλλα συνάνταγες τη γενναιοδωρία του ήλιου,
ενώ πάνω στα ολόλαμπρα φύλλα
το καλοκαίρι μίλησε κάποια στιγμή και είπε

της αθανασίας του όλα τα ρίγη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΕΚΕΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΖΕΙ…

RAINER MARIA RILKE

[ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΕΚΕΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΖΕΙ…]

Στην τράπεζα, εκεί το χρυσάφι ζει, που κακομάθει το ’χει,

και με του πλούτου πλήθη εξοικειώνεται. Ωστόσο πάρα

πολύ, ως τυφλός και επαίτης, μοιάζει με μια μπρούντζινη δεκάρα

σε τόπο απόμερο, σαν σ’ ερμαρίου σκονισμένη κώχη.

Το χρήμα τις συναλλαγές για σπίτι του έχει – κι εκεί μένει,

εμφανιζόμενο ως γαρύφαλλα και γούνες και μετάξι.

Σιωπά ο χρυσός, κοιτώντας μην η πνοή του χρήματος πετάξει…

το χρήμα πρέπει πάντοτε –ή αγρυπνά ή κοιμάται– ν’ ανασαίνει.

Τη νύχτα, ω, πώς μπορεί το αείποτε ανοιχτό να κλείνει χέρι

και το πρωί να ξαναλέει τη μοίρα, μα και κάθε μέρα

νά ’ν’ απλωμένο: φωτεινό, άθλιο να γερνάει ως τό ’χει χούι.

Μακάρι κάποτε ένας μάρτυρας τη διάρκεια να ξέρει

με θαυμασμό να ειπεί. Ο υμνωδός τη λέει μόνο και, πιο πέρα

ακόμα, αυτή τη διάρκεια μόνο ο Θεός μπορεί και την ακούει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΘΙΝ' ΑΛΟΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΘΙΝ' ΑΛΟΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ

ΝΙΚΟΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΟΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ

Ταξίδεψα μες στο απόλυτο σκοτάδι

έτσι δεν έχω τίποτα να περιγράψω.

Ταξίδεψα μόνος κι ολόγυμνος

από μακριά ακούγονταν γαβγίσματα

αργότερα έμαθα πως ήταν ο Κέρβερος

που ασταμάτητα αλυχτούσε.

Κάπου παραδίπλα γόοι και θρήνοι

εξπρεσιονιστών ζωγράφων

και κολασμένων ποιητών

ενώ ο αγέρας μαινόμενος

σήκωνε τα κύματα

και τά ’σπαζε στους βράχους.

Μόνος κι ολόγυμνος

χωρίς να κρυώνω

δεχόμουνα το ελάχιστο, σχεδόν μηδέν

κι έπαιρνα κουράγιο ν’ αντέξω

το δρόμο της επιστροφής.