ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η θάλασσα από τον εξώστη κι ο ουρανός…
Επιθυμία γλαυκή, πώς να σε ζήσω;
Πού ’ν ’ το καράβι να με φέρει πίσω
εκεί που είναι ο μεγάλος ωκεανός;

Επιθυμία γλαυκή: χρώμα, καπνός.
Φωνή που λείπει για να τραγουδήσω,
τραγούδι που ποτέ δε θα γρικήσω
και πόθος που δεν είν’ ανθρωπινός…

Οι ναύτες τραγουδάνε στο καράβι
τραγούδια με φωνή θαλασσινή
κι η επιθυμία ανάβει, ανάβει, ανάβει,

σαν τη φωτιά στη γη τη μακρινή…
Αχ, όνειρο γαλάζιο και μεγάλο,
Απ’ το τραγούδι μου δεν είσαι τίποτ’ άλλο!

Από το βιβλίο: Μήτσος Παπανικολάου, «Τα ποιήματα», Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1979, σελ. 45.

ΡΙΛΚΕ!

RAINER MARIA RILKE

DAME AUF EINEM BALKON

Plötzlich tritt sie, in den Wind gehüllt,
licht in Lichtes, wie herausgegriffen,
wahrend jetzt die Stube wie geschliffen –
hinter ihr die Türe füllt

dunkel wie der Grund einer Kamee,
die ein Schimmern durchlässt durch die Ränder;
und du meinst der Abend war nicht, ehe
sie heraustrat, um auf das Geländer

noch ein wenig von sich fortzulegen,
noch die Hände, – um ganz leicht zu sein:
wie dem Himmel von den Häuserreihn
hingereicht, von allem zu bewegen.

ΣΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

ΣΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ

Την προσοχή μου κάτι που είπαν πλάγι μου
διεύθυνε στου καφενείου την είσοδο.
Κ’ είδα τ’ ωραίο σώμα που έμοιαζε
σαν απ’ την άκρα πείρα του να τώκαμεν ο Ερως –
πλάττοντας τα συμμετρικά του μέλη με χαρά·
υψώνοντας γλυπτό το ανάστημα·
πλάττοντας με συγκίνησι το πρόσωπο
κι αφίνοντας απ’ των χεριών του το άγγιγμα
ένα αίσθημα στο μέτωπο, στα μάτια, και στα χείλη.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΡΙΑΝΑ ΒΑΡΕΛΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA: TODA MI VIDA

ΡΟΝΣΑΡ!

PIERRE DE RONSARD (1524-1585)

J’AY DESIRÉ CENT FOIS

J'ay desiré cent fois me transformer, et d'estre
Un espirit invisible, afin de me cacher
Au fond de vostre coeur, pour l'humeur rechercher
Qui vous fait contre moy si cruelle apparoistre.

Si j'estois dedans vous, au moins je serois maistre
De l'humeur qui vous fait contre l'Amour pecher,
Et si n'auriez ny pouls, ny nerfs dessous la chair,
Que je ne recherchasse à fin de vous cognoistre.

Je s¸aurois maugré vous et voz complexions,
Toutes voz volontez, et voz conditions,
Et chasserois si bien la froideur de voz veins,

Que les flames d'amour vous y allumeriez:
Puis quand je les voirrois de son feu toutes pleines,
Je me referois homme, et lors vous m'aimeriez.