ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΣΟΥΣΑΝΑ ΣΟΚΑ!

SUSANA SOCA

REFLEJOS

Sobre el llano fulgura
el falso hielo
de la más clara niebla,
ya sólo vamos
por un camino de lentos bosques
hacia esferas de niebla
que se detienen
en la sustancia lúcida.

Giramos horas y horas
con una lámpara
y en el largo reflejo
otra luz otra lámpara
sin tregua miro,
de vidrio y opalina
corona y límite
de la no vista llama.

Lo que alumbra yo ignoro
y nadie sabe,
del brillo que trasluce
y no se muestra
encandilado el corazón,
por un instante
devorador el tiempo
juega despacio
juega a ser devorado.

Hinca sus dientes
la inútil agudeza
y se detiene
en la carne de vidrio.

El aire espeso
ríos de transparencias
deja entrever
con ellas comunica
la ausente luz
hasta que algún aliento
los vuelve ciegos
mientras el día
en la noche se funde
y un solo día
como el otoño pesa.

Con todo lo que ignoro
haré una esfera
de opalina, una esfera
que ha de rasgar
la lluvia como
si fuera alguna mano...
Y no se quiebra, se esconde.

Con el fulgor perdemos
al mismo tiempo
colores sucesivos
retoños últimos
del bosque ya talado.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ "LUNATICO"

Thomas Tranströmer, “Τα ποιήματα», μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου, Printa, Αθήνα 2004.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ BOB DYLAN

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ BOB DYLAN

Επειδή η μάνα μου με γέννησε 

επειδή η μάνα μου με βύζαξε 

επειδή η μάνα μου με έκρυψε 

σε περσικά χαλιά  και σε μεταξωτά σεντόνια 

Επειδή καλοπροαίρετοι βρυκόλακες 

ανταλλάσσουν θερμές χειραψίες 

με σειρήνες που κρατούν 

σημαδεμένες τράπουλες 

κυοφορώντας το σπέρμα του Οδυσσέα 

Επειδή η γη βαρέθηκε να γυρίζει δεξιόστροφα 

Επειδή οι οργασμοί της νύχτας 

αντέχουν λίγο φως ακόμα 

Επειδή η Κλυταιμνήστρα έπνιξε τον άντρα της 

Επειδή η Μήδεια έσφαξε τα παιδιά της 

Επειδή εγώ πυροβόλησα τον πατέρα μου 

Ο Bob Dylan πήρε το Νόμπελ

Από την ποιητική συλλογή: Βαγγέλης Αλεξόπουλος, «Ο Αρχίλοχος έπεσε από τη Σελήνη με αλεξίπτωτο στην πόλη», Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2018, σ. 23.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΓΚΡΟ ΠΛΑΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΓΚΡΟ ΠΛΑΝ

(Ευριπίδης, «Τρωάδες», στ. 75)

         στον Χρήστο Παπαθεοδώρου

Καταλαβαίνεις τί σου λέω, Ποσειδώνα;

Σοφός δεν είσαι, εν τάξει – μα είσαι θεός! Και ξέρει

ο θεός τί θέλει ο θεός να πει ο άλλος· και στο χέρι

των δυό μας είναι να ενωθούμε σ’ έν’ αγώνα

πλέον κοινό. Αντίπαλέ μου πρώην, ακόνα

της τρίαινάς σου τις αιχμές με το μαχαίρι

του μίσους για τους Έλληνες, για να τους φέρει

στης θάλασσας τον πιο βαθύ τον καταπιόνα.

Και νόστον δύσνοστον για δαύτους να ετοιμάσεις:

οι Τρώες μου να ευφρανθούν, που ’ν’ και δικοί σου φίλοι

αποξαρχής. Σ’ το λέει η Αθηνά με σχήμα λόγου,

και σ’ το φωτίζει εν μεγεθύνσει, για να δράσεις

αμέσως και σωστά. Φουρτούνα να τους στείλει

στον πάτο στείλε με άλμα αφηνιασμένου αλόγου.

ΤΩΝ ΝΙΚΩΝ ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΩΝ ΝΙΚΩΝ ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ

(Ευριπίδης, «Ικέτιδες», σττ. 786-797)

          στον Γιάννη Μαμάη

Και δούλες και κυράδες είμαστε, και μάνες

χαροκαμένες απ’ τον πόλεμο. Αχ, οι γιοί μας

μπροστά μας τώρα κείτονται νεκροί, κι η γη μας

θα τους δεχτεί σε λίγο, ενώ παντού παιάνες

ακούγονται, πικροί στ’ αφτιά μας. Σαν αφάνες,

που καίνε, ηχούν τα λόγια, και το μέγα κρίμας

τα σωθικά μάς κομματιάζει. Τον μακρύ μας

αναλυγκιάζουμε οδυρμό σαν τις δαγκάνες

της μοίρας που, ως μας γραπώσαν, μας ξεκληρίζουν.

Ω Χρόνε εσύ, των ημερών παλιέ πατέρα,

’τί μας επάντρεψες; – δεινά να μας ορίζουν;

Στου γάμου τον ζυγό η καρδιά μας τί άλλο εζήτα;:

παιδιά να ζήσουν! Τώρα μας τα παίρνει πέρα

η δόξα, ναι… Αχ, στον πόλεμο νικά μόνο η ήττα.