ENRIQUE MOLINA
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ
Είναι γυναίκα τόσο απόκρυφη και αργή, επιμένω όμως
στην ανακάλυψη του ήλιου που την τρέφει και του λιονταριού που μυρίζει
τον σβέρκο της
στον ίσκιο,
όταν κοιμάται μπρούμυτα,
γι’ αυτό και γράφω με κάποιαν αγωνία
ποιήματα αναζητώντας χλόη τόσο δροσερή σαν αυτή που λάμπει
στα φιλιά της
Δεν είναι εύκολο
να φτάσετε στη λέξη ή να πιάσετε τί λέει το δέρμα της
με το χρυσό του χνούδι – τα λόγια τ’ αρπάζει και τα ξαναπαίρνει δικά της η θάλασσα,
όταν γέρνει ο ήλιος πάνω σε πετσέτα κρεμεζιά
και όταν βουλιάζουν οι λέξεις
στην ανάσα της ή στη φράση εκείνη που εξηγεί
πώς ακριβώς βολεύει το κορμί της σε μιαν αιώρα
πιασμένη από δύο δέντρα.
Και υπάρχουν άνθρωποι της αγοράς,
κυρίες που ψώνισαν κοτόπουλο ή μπακαλιάρο
και τραβούν γραμμή προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο, εκεί ψηλά στον ουρανό.
Όρκο θά ’παιρνα
πως είναι μεσημέρι και κάνει ζέστη, πλην όμως είναι τα πάντα ύποπτα
σε τούτον εδώ τον σπινθηροβόλο τόπο, τον τόσο μα τόσο πολύ φανταχτερό.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου