INFERNO, V, 129

 

JORGE LUIS BORGES

 

INFERNO, V, 129

 

Αφήνουν κάτω το βιβλίο, γιατί ξέρουν ήδη

ότι είναι του βιβλίου αυτού τα πρόσωπα.

(Σε άλλου θα είναι, του μέγιστου,

αλλά τί μπορεί αυτούς τους δύο να τους νοιάζει;)

Τώρα είναι ο Πάολο και η Φραντσέσκα,

και όχι δύο φίλοι που μοιράζονται

τη γεύση κάποιου μύθου.

Κοιτάζονται με θαυμασμό απίστευτο.

Δεν αγγίζονται στα χέρια,

Τον μοναδικό θησαυρό έχουν ανακαλύψει·

Ο ένας έχει βρει τον άλλον.

Τον Μαλατέστα δεν τον προδίδουν,

γιατί η προδοσία απαιτεί και τρίτο μέρος,

ενώ εδώ, στον κόσμο, υπάρχουν μόνο ετούτοι οι δύο.

Είναι ο Πάολο και η Φραντσέσκα,

όπως επίσης είναι η βασίλισσα και ο εραστής της

και όλοι οι εραστές που έχουν υπάρξει

από τότε που έζησαν ο Αδάμ και η Εύα

στους κήπους της τρυφής του Παραδείσου.

Ένα βιβλίο, ένα όνειρο τούς αποκαλύπτει

ότι είναι πλάσματα ονείρου

που κάποιοι το ονειρεύτηκαν

στα χώματα της Βρετάνης.

Έν’ άλλο βιβλίο θα πει ότι οι άνθρωποι εκείνοι,

όνειρα και αυτοί, θα τους ονειρευτούν ομοίως.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.