RAFAEL ALBERTI
ΕΞΩΣΗ
Άγγελοι κακοί ή καλοί,
αυτό δεν το γνωρίζω,
σε ρίξαν στην ψυχή μου.
Μόνη σου,
χωρίς έπιπλα, χωρίς στρωμνή,
έρημη, παρατημένη.
Απροειδοποίητα πληγώνει ο άνεμος
τους τοίχους,
και τις λεπτότερες γυάλινες επιφάνειες ακόμα.
Υγρασία. Αλυσίδες. Κραυγές.
Ριπές.
Και σε ρωτάω:
Πότες τ’ αφήνεις το σπίτι;
πες μου –
καθώς άγγελοι κακοί, στυγνότατοι
να το νοικιάσουν θέλουν πάλι.
Απάντα μου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου