ΜΕΞΙΚΟ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΜΕΞΙΚΟ

 

Ω, πόσα πράγματα όμοια! Ο καβαλάρης και η πεδιάδα,

και τα σπαθιά από αιώνων, το χρυσάφι, το μαόνι,

Λατίνων γλώσσα απ’ την Καστίλλη που τη φέραν χρόνοι,

το μοσχολίβανο που αρωματίζει την παστάδα.

Και πόσα διαφορετικά! Μια μυθολογία-τέρας

που θεοί νεκροί και απόκρυφοι όλο με αίματα την πλέκουν,

οι κάκτοι στις ερήμους που σαν νά ’ναι σκιάχτρα στέκουν,

και η αγάπη της σκϊάς που προηγείται της ημέρας.

Και πόσα πράγματα αιώνια! Η μεσαυλή γεμίζει

με αργό, άβαρο και αόρατο φεγγάρι· η μαραμένη

βιολέτα μες στου Νάχερα τους στίχους ξεχασμένη,

του κύματος ο χτύπος στον γιαλό όποτε ξαφρίζει.

Στο νεκροκρέβατό του ο άντρας μένει και προσμένει –

τον Χάρο επιθυμεί, με την ανάσα του κομμένη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.