JORGE LUIS BORGES
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ
Ξανακοιτάει σβησίματα και ό,τι άλλο τού στοιχειώνει
το πρώτο του, ακόμα άτιτλο σονέτο, που ’χει πιάσει
σελίδα ολόκληρη, κι εκεί θα βρει και θα διαβάσει
κουαρτέτα και τερτσίνες όλο λάθη νά ’ν’ στο αμόνι·
μετά, με αργή γραφίδα, τα χτυπά και τα διορθώνει,
μα σταματάει ξαφνικά, γιατί ίσως νά ’χει φτάσει
της μοίρας του η στιγμή που και τον τρόμο του θ’ αγιάσει:
το μακρινό το γλυκολάλημα από κάποιο αηδόνι.
Λες νά ’νιωσε ότι εκεί δεν είναι μόνος μεταξύ όλων
των άλλων ή ότι ο ακατάληπτος λοξός Απόλλων
τού ’χει ήδη αποκαλύψει κάποιον απ’ τους αρχετύπους;:
τον λαίμαργο καθρέφτη, που δεν θ’ άφηνε να φύγει
αυτό που η νύχτα ωραία κλείνει και που η μέρα ανοίγει
και είν’ Δαίδαλος, λαβύρινθος, αινίγματα, Οιδίπους.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου