JORGE LUIS BORGES
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΣΟΥΑΡΕΣ
Και με το χάραμα ψηλά σηκώνεται, πετιέται
κάποια όψη που ’χει μέταλλα μαζί με λύπη λειώσει
σε κράμα· και στο πεζοδρόμιο ένα σκυλί κυλιέται.
Δεν είναι νύχτα πια, αλλά ούτ’ έχει ακόμα ξημερώσει.
Ο Σουάρες βλέπει το χωριό του και τον κάμπο πέρα
τον ανοιχτό, τους γελαδάρηδες, τα ράντσα· βλέπει
τις στράτες που κουράζουν τα κοπάδια, και ό,τι σκέπει
και τον υπομονετικό πλανήτη νύχτα-μέρα.
Πίσ’
απ’ τα’ ομοίωμα μαντεύω τη δική σου τάξη,
ω νεαρέ λοχαγέ εσύ. Εσύ ήσουν αρχηγός στη μάχη
εκείνη που τα πεπρωμένα μας μάς έχει αλλάξει:
ναι, το Χουνίν, τόσο απαστράπτον, σαν ονείρου ράχη,
και ζει στην άκρη των ακριών του απεράντου Νότου
λες και είναι η εικόνα η μελαγχολική του στρατϊώτου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου