JORGE LUIS BORGES
Ο ΒΡΑΧΝΑΣ
Στον ύπνο μου έναν βασιλιά αρχαίο βλέπω. Για πυγμή του
ματιά έχει πεθαμένη κι ένα σιδερένιο στέμμα.
Τώρα όψεις τέτοιες δεν υπάρχουν. Το σπαθί του βλέμμα
είναι άγρυπνο και τον φρουρεί λες κι είναι το σκυλί του.
Δεν ξέρω αν είναι από τη Νορθουμβρία ή τη Νορβηγία.
Απ’ τον Βορρά είναι, ξέρω. Κόκκινη, πυκνή σκεπάζει
το στήθος του γενειάδα. Και ποτέ δεν με κοιτάζει.
Το μάτι του ποτέ δεν μού ’ριξε ματιά καμία.
Τάχα από ποιόν καθρέφτη θολωμένο, από ποιό πλοίο
και από ποιές θάλασσες πλατιές των περιπετειών του
ο γκρίζος τούτος άντρας όλο βγαίνει, απ’ τον οποίο
φορτώνομαι την πίκρα του όλη και το παρελθόν του;
Το ξέρω, με ονειρεύεται, και ευθυτενής με κρίνει.
Στη νύχτα η μέρα μπαίνει. Αυτός ωστόσο εδώ έχει μείνει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου