ΕΝΑΣ ΛΕΚΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

 

PIERRE REVERDY

 

ΕΝΑΣ ΛΕΚΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

 

Ο κατερχόμενος ανάμεσα στις χιονοστιβάδες πίσω από τις άσπρες στέγες και τα δέντρα που λυγάνε – εκείνος που κοιτάζεται σταματάει και απλώνει το χέρι του ίσαμε το γυάλινο τοίχωμα που ίσως είναι η μόνη καμπύλη σε όλο το άπειρο μέσα.

          Εκείνος εκεί ο ίδιος – το σώμα και το κεφάλι και η ψυχή του στο διάστημα – και ό,τι ακόμα αντέχει στον χρόνο – σέρνεται στην εσπέρα επάνω. Όσα λόγια λένε κάποιοι στο βάθος – τον συγκεχυμένο θόρυβο που ανεβαίνει – τ’ ακούνε όσοι μιλάνε μεταξύ των αχτίδων. Καβάλα ο καπνός στο ψαροκόκαλο – το πουλί που βγαίνει νυχτιάτικα. Τα πάντα είναι μεγαλύτερα έξω – οι σκιές όπου άλλα σχήματα πέφτουνε – τα φώτα τ’ ουρανού – ο δρόμος γύρω από τον κόσμο – και μόνο ο άνθρωπος είναι μικρότερος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.